краешник (м.)
И тргна детето, ме послуша. Му кладов едно крајшниче леб в торбе, му врзав малку пипер в крпче и го пуштив, пушка да ме удри!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога дојде ред да одморат и да поткаснат, малку понастрана од купот седна Пелагија и ја рашири шамијата со коматот леб и сирење, а за да не биде сама, крај неа квакна Танаскоица со краишник и голема грутка сирење.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Или ќе ми речеш дека го заборавив зајакот, и оној краешник заечки леб што ти го донесе татко ти откако се врати од еден лов на зајаци?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Имаше тука и некои други размисли од нејзина страна но мене токму овој краешник од нив ми се стори сместен на панагонот на нејзините магарешки забелешки.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
„Мило, се плашам дека сѐ повеќе наликувам на кучкана на Кавракови што најмалку два-три пати годишно наидуваше по каменливата патека а знаев дека не доаѓа по сув краешник. Не ја водеше гладта“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мајка ми ја одврза салфетата со сирење и краешник и ми ја смести во скутот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А потоа ја разгрна на скутот ленената крпа и го подаде убавиот краешник Водата е подолу самата ќе ти се понуди, рече.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Стојна тој ден изгледа сакаше малку да си поигра со него и одбиваше да му се покори сè до оној момент додека и нему не му се причини дека ќе мора да си ја проголта како сув краешник желбата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
