крајпатен (прид.)
Траеше една таква долга модра вечност, во која погледот добиваше некоја белина само кога ќе требаше да одбере дали тоа стебло пред него беше токму онаа познатата, крајпатна бука, дали она, што се чинеше како деланка во нејзината коруба, не беше само некој поцрнет лишај.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Талкач во мојата непроодна душа Си Ти Незгаслива жега, пеколна суша Си Ти Како солзи што в грло ме гушат Си Ти Како цвет на крајпатна дива круша Си Ти Како тихо ехо што в мисли го слушам Како вител спомени што ме рушат Граблива птицо плашливо молам – твојте номадски крилја ги свиј! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
По половина час џипот застана пред една мала крајпатна куќа и во неа ја внесоа Лара. Во џипот останавме јас и Кена.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Уморен сум од патеписни стихови, крајпатни кафани и сува храна.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
