кутре (ср.)
„А ова, шареното, нека се вика Џеки!“ - извика Мише и го крена второто кутренце.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Но времето си поминува премногу брзо, кутренцињата растеа и набргу станаа големи кучиња.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Тие не им веруваа: - да имаш две кутренца речиси во центарот на градот каде што не може ни пиле да се чува, - е, тоа е неверојатно.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- И ние мораме да земеме едно кутре.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А знаеш Бојане, и со добиците е исто. Гледај ги, да речеме, јагнињата, телињата, кутрињата. Играта им е потребна.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ја познавам јас неа. Уште како кутренце. Мојот збор за неа е закон.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ќе помогне ако молиш и ако ја спомнеш БАБА. Зацимолив како потфатено кутре: „Тато, те молам. Не беше од инает.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Мене ми е многу мило дека сум бабин убав, бабино сонце, машко на баба - и кутре, и пиле, и маче, и зајаче, и билбилче и сѐ можно и неможно - ама ми пречи дека премногу се грижи за мене и тие милосливи зборови ми ги кажува и пред другарите, па Љупчо, водачот на нашата група, ми се потсмева - бабино галениче.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Кате го крена црното кутре и си замина. Не бевме нажалени.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
АНЃЕЛЕ: Како сакати пци. ДИМИТРИЈА: Ќе пројде како на кутре.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Не беше сѐ уште затворен диспанзерот кога пристигнав... ѝ кажав на Госпоѓа Хортенс: „Ќе го раниме малечкото кутре. Треба некој да купи месо...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Од возбуденост дома бараше - маче, кутре, папагал, канаринче, верверичка, морско глувче, желка - сѐ што видела таму - дури и спитомена страчка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ама, ете, ја залуде оној нејзин фелтфебел Никодим и отрча по него како слепо кутренце по истурено млеко.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Можеби сепак треба да му купи кутре.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ќе му земам кутре, пак си вети, малечок териер.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Кутрињата што се во мене не се обични кутриња, туку кутриња сокли, кои не ќе џавкаат, туку ќе пеат, ќе чуруликаат, ќе кликтат и ќе ве прославуваат, летајќи над вашата глава.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Таму лежеше кучката, а крај неа играа три сиви кутриња.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кога повторно и внимателно погледнав кон кутрињата, забележав како на плешките им растат крилца. Убаво обликувани, мовливи, оформени крилца.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Но плачот на Самоников, како кутре што се плаши да не се загуби, постојано се враќаше и продолжуваше да се врти околу мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Кога си заминуваше светлината Денот квичеше како слепо кутре И го фрлија в река Ако ја надвие водата и залае на песокта Ќе му стане водич на слепецон што чека на брегов
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
