липа (ж.)
липа _ 1) дрво липа, 2) несреќа, зло го најде, човекот. Му се стори липата маѓер — готвач мазгалка — камарче во ѕидот мака — волку мака — сермија макцам — дете малечко, неразвиено уште мал — имот, земја малчок — исто нагалено (диминутив) мандак — пес.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ете шо направи и нам и за себе ќе си а сторе негде липата, ја некој аероплани ќе го смачкаат негде. Море за леб ќе пцовиса, та остави друго!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Мојата улица нема куќи високи, ни липи, ни маслини, ни багреми зелени.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Кога ќе се раздени, кога со првите зраци на муграта ќе дојдат да проверат, ќе најдат многу пцовисани мачки и суви липи и багреми.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во соседниот двор, под липата, си играат: Билјана, Марика и Јанка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сигурно им успеало да грабнат некоја златна тула од онаа петокатница или да соберат некој златен лист од липите што Малчо ги озлати.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Потаму се гледа липата. Не останало веќе ништо од нејзината раскошна убавина. Гранките сосем ѝ се голи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
III Лежам во тревата загледана во летниот облак каде ми се изјази погледот по сенката на липата што уште трепери во споменот на небото и сонот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
По брезата на нејзината снага по липата на нејзината лика по ружата на пубисот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Лакот свој тоа оросен го крева над липата и во вршките гине.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Низ оној прозорец што е свртен кон исток, го гледа брегот и неговото зеленило од разни дрвја: бор, костен, даб, јавор, багрем, липа, леска, евла, како и по некоја питома или дива слива, круша, црешна, кои никнале сами преку семките донесени од ветрот или птиците.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Стоеше под гола мошне разгранета липа и под безбојната старомодна наметка на толку висока како што мислев дека е, без јасен лик и со спуштени раце, неподвижна.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Кога ќе се раздени, кога со првите зраци на муграта, ќе дојдат да проверат, ќе најдат многу пцовисана мачки и суви липи и багреми.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Липав со перницата преку глава, кога тетка Ана неочекувано влезе во собата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Околу манастирот има и доста липи...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Градскиот комитет за градежништво, комунално станбени работи и екологија по должина на булеварот „Јане Сандански“ - дедо, кај што се возевме кон нашата населба - веќе има засадено 5 000 садници на површина од шест хектари: липи, јавори, дабови, кедрови, украсни цреши и јаболкници, сребрени елки и околу триесет видови различни грмушки.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Се разликува од претходните, обилува со оптимизам: - Нашите родители ни раскажуваат дека Берово некогаш било град на зеленило - имало дрвореди од липи и див костен, зелени површини и убави цветни градини.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Таму каде што седиш, можеше најинтензивно да ја мирисаш плимата на цутењето: во април, лилавиот и белиот јоргован, во мај, дивиот костен со пирамидалните цветови, дивата маслина и јасминот бел, во јуни, липата.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Долу, липите испуштаат по некој лист и го обојуваат жолто булеварот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Липите жолтеат и дури по некој лист паѓа долу на тротоарот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
