лудница (ж.)
Високиот се фали дека, ако најде пиштол кај тебе, ќе те прати пред воен суд или во лудница.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Речениците му беа неуверливи и смешни, едно такво писмо можеше да го испрати в лудница.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Три дена и три ноќи лудница. Ноздрите ти се постојано разјадени од смрдеа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се истурила кантата со измет, се истркалала меѓу нас и ние ќе се фатиме да се кубеме, да врескаме. Лудница.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лудници биле логорите таму, велат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Куќата набрзо беше урната, мачката отруена, синот исфрлен од училиштето, жената во лудница, а филологот во затвор поради инцест.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Кон крајот на педесетите години на гробиштата на Донскиот манастир, кој е во близина на издавачката куќа „Мисла“ и токму наспроти лудницата Соловјев, можеше да се забележи еден необичен маж.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Мочав 20 пати дневно и мислев дека ќе завршам во лудница.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Но уметноста којашто еднаш рефлектирала и пасивно претставувала апстрактни конвенции и примероци на знаење, сега активно и дословно претставува отелотворување на психичките рани, урбаната лудница и милитаризираната свест во кризата на јадрото на крајната култура.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Вечерта беше „лудница“! Никогаш толку убаво не сме си поминале и со толку многу нови фаци не сме се запознале.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
За да испровоцира разговор покрај чашка, пред писателите тврдеше дека Достоевски би завршил во лудница да не пишувал како лудак, пред драматичарите тврдеше дека Шекспир би бил убиец ако не ги напишел своите трагедии; а во секој сретнат познајник, на маса, меѓу чаши, гледаше свој можен, ако не иден пациент - што итроманите приближно колку него му го припишуваа како професионална деформација.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ќе те снема на правда божја. Седум години во затвор, две години во лудница.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Не сме биле на никаква куртоазна посета во лудница.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Овој човек господа бил во лудница. Две години. Прво бил во затвор. Обвинет за работи против царството. Нешто политички, како обичио. Таму полудел. После две години е пуштен.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ж го затворија во лудница.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Не бев сигурен за што точно размислуваше Роза, таму, на игранката, но забележав дека со лесни женски движења на левата рака, бркаше некоја мушичка што ѝ сновеше околу трепките, а потоа наеднаш ме погледна и речиси прошепоти: „Нели, умните ги праќаат во лудница за да ги снема, а нас, лудите, нѐ оставаат овде, да бркаме мушички. Убаво збогатување на секидневието.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Официјалната верзија беше дека таа црна овца е од една позната, стара фамилија и дека имала бурна историја на сомнителни несреќи во неколку лудници во Шпанија.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Лудница! Згора на се, заедно ќе одат на прослава на дваесетгодишнината од милитаристичкото владеење со нашата земја...
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
