магиски (прид.)
Сепак, сонот како горски сатир, невидлив и присутен, му ги полнеше ушите со магиски шум.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Мислеше, просто, на мечките. А тоа имаше за него едно магиско значење, тоа, што му се случи нему со мечка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зевсовата Пандора, создадена од иловица со душа на магиски ветришта го отвора ковчегот на Прометеј како жена на бог на негов брат и ги пушта меѓу луѓето злите духови - тегобноста, слабоста, лудилото, страста и порокот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Очите веќе му беа бистри како кога се врати без револверот со калибар седум шеесет и пет бо уште со пасошот в џеб, со таа црвена книшка на магиска моќ да се отиде во невидени светови или на иселеничка плашлива надеж дека човекот може да најде и втора татковина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Дури иако не наполно разбирлив, не барем за сите, и сепак со злокобно значење во себе, како да беше опасно да се држи под јазик, брзо се искплукуваше; секако, сеедно што за некои дојде привлечен и нов, ги присилуваше со магиска закана во себе да бегаат од него.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И тој, како и јас понекогаш, веруваше дека прикаските имаат магиска моќ.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Теоретичарите секогаш биле вешти во пишување - litterati - и се бореле против размислувањето во слики, значи против магиското мислење.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Нејзината еманципација прво од магиската, потоа и од култната сфера битно ја промени социјалната функција на уметноста.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Не треба да заборавиме дека двигателот на дејството на Мајсторот и Маргарита на Булгаков е анегдотскиот заплет, то ест автоматското, магиско извршување на желбата или наредбата (сеедно) да се „оди по ѓаволите“, поради што се менува временско-просторниот континуум.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Според магиската формула според која кажаните зборови оживуваат, Петре Великанов ќе ги најде своите деца и внуци иселени во Австралија.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
„Барокниот“ стил, или она што го подразбираме под „магиски реализам“, го среќаваме во оние раскази чија произволност мораме да ја прифатиме ако сакаме да поверуваме во нив. Таков е, на пример, расказот за Моне Хенџов-Даров.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Не според стилот на епохата
туку според изливите, внатрешните
релјефи на гестот-ерес
временски ќе се сместува
меѓу XIX и XX век отприлика
почетокот на нашата взаемна
љубов:
грешките се допуштени
ако за грешка може да се смета
она кое ги надминува границите
ако воопшто од животот можеме
да го избркаме чудесното, волшебното
магиското.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Момчето се засрами: Парацелзус е шарлатан или обичен визионер, а тој, натрапник, му влезе низ врата и го натера сега да признае дека неговите познати магиски вештини се јалови.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
