метне (св.)
Се метна на деда си Богдана. Висок, плеќест, крачест, исправен како пушка, што се вели зборот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ама затоа е јадро. На кого ли е метнато, боже...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Па стана, ги подвитка ногавиците до над колена, ги метна патиките во ретката трева меѓу камењата, и одејќи кон водата ги заврати ракавите до над лактовите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Уште им се гледаа главите, кога од шумата излезе манастирскиот измеќар и дојде пред игуманијата со ловџиската пушка и со еден зајак метнат преку рамо.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Само да не се метне на нејзе во умот“ - знаеја често да прошепотат постарите.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Се метнала на татко ѝ, - одврати Младен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
