мото (ср.)

Грот: Се држеше до школското мото „Успех без напор“!
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Хегел, Енциклопедија Ова тројно мото нема за цел единствено да го сосредоточи вниманието врз етноцентризмот, кој, секогаш и насекаде, мораше да раководи со поимот на писмото /écriture/.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Променете го светот ; останете дома. Ова е мотото на социјалнте ергономисти.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Значи дека мотото: Книга и меч, коешто во овие тешки денови го повикува германскиот дух на сеќавање и размислување за своето внатрешно богатство; добива длабока морална смисла.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ете, и една ваква обична реченица може да се престори лозинка, правило во животот, мото на нашето секидневно однесување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бездруго овој текст има за вас посебно значење зашто со него, како мото ја започнувате книгата Атеистички музеј.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со силата на своето мото си поигруваш со судбините ги сотираш невистините..
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Невидено ја потиснуваа заморната џагорливост и го кршеа клучното мото за успех во сите професии: одржување постојани контакти.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тоа е фер плеј, беше мотото на нивната шизофренична другарка Шајчевска, која ставаше рака во оган за да ги одбрани ауспусите.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Мотото на Вујовиќ – која досега има учествувано и во неколку работнички штрајкови и други облици на протест – е дека работникот мора да се бори за своите права, бидејќи таквите работници – колку тоа да звучи парадоксално – и самиот работодавач повеќе ги цени. 1.  Интервјуто го водеше Ива Михајловска, на 29.I.2011, во Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Раздели па владеј беше главното мото и на чика Суруш, кој со децении го применуваше во сите земји.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Потоа го објавуваат своето творечко мото кое зборува дека тие сакаат да прават само добри дела.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
По многу години поминати оттогаш, кај мене се јави потреба да го адаптирам мотото на условите во кои живееме денес.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Да го најдеме нашето мото, нашата задача на оваа планета.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не случајно, мотото на една култна претстава во нашите театари беше (се мисли на „Буре барут“): „Она што во светот е инцидент- кај нас е систем, она што кај нас е систем, во светот е инцидент!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Додека газдите прдат во рај твоето мото е „трпи и трај“ со душа го чекаш првиот мај на ливада скара пак да се клај
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Капиталистот те сотре знај со мотото „рмбај и цицај до крај“ „од сиромав земај на богат му дај“ на конто во странство девизи тој стај
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Нивното мото беа стиховите на Есенин: „Најубави се оние патеки кои сал еднаш нозете ги газат“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)