мрава (ж.)
Раздвижени како мрави, работеа младинците ... – А ти? – му се сврте Мечета. – Шеснаесет ... – излага и Мече, гледајќи в земја сцрвен до ушите.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И кога наскоро излегоа на првата височина, откаде што се гледаше целата околност како на дланка, пред очите им се покажа радосна глетка: во самото подножје на планината, низ високите пченки и приведените главички на сончогледите, раздвижени како мрави, работеа младинците, се разнесуваа тврди удари од копачи и лопати, а во должина од неколку стотини метра се црнееја купишта од ископаната земја....
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- Ех, - рече Методија. - Тој уште ни на мрава не гази ама грчки итрини. Демек, ако е проедро, грчко ќе биде ова. Ти текнува?
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Лежеше, седнуваше, стануваше, се обидуваше да откорне стракови папрат, ги маваше мравките што патуваа низ тревата, грицкаше горчливи тревки, а не знаеше зошто.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сигурно некоја мрава сум сркнала со маштеницата, си велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Види мрави да не влегле во маштеницата, викам, од мравите побрзо ќе зоврие, ќе се скисели, викам, мрави, викам, мрави, мрави, од секаде мрави: во очите, под кожата, во маштеницата, види во маштеницата, викам, а Јон ми се одѕива, не слуша, а ми се одѕива, а мене сѐ ме боли и ме онеспособува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со јазикот, жената, ко со лопата ги црпи мравите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И мрави, мрави, што се вели, само да ме лазаат по прасците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само мравите и пчелите работат без велење, вели Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Цел божји ден да разодувам, ко жолта мрава, ко бесна мува меѓу ѕидовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Знам: во мигот кога ќе го поставам последното камче, во центарот на новата вселена, јас ќе се престорам од пајак во мрава црна, оти крстот ќе го изгубам, средето на светот ќе го поместам на место лажно.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се чувствував како мрава под небесната капа над која стои некој и ја гледа, а тој некој не е Он, Господ Бог Седржителот.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
На писмото стоеше: „Замисли си ја најтемната ноќ, најцрниот по боја мрамор и најцрната мрава.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Работеа како мрави, грбовите им беа исти, а за здивот и за потта да не зборувам”.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Не ти дадоа тебе да видиш зашто порасна со црни очи-две џиновски мрави на земјата под Небото; Не ти даваат ни тебе да видиш зашто живееш меѓу убијци на инсекти.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
