мува (ж.)
А тој: „Не ми го испила чавка мозокот, да земам таква, па да ме рани со муви.“ И ја оставил.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Две свршеници оставил. Првата му донесла в кафе мува, паднала во филџанот, а не видела.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Јас ќе и најдам на Антица маж богат и, онака, зрел човек во години, а не што лапа муви како оној копук.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Во бараката на штабот, подигната во сенката на високи црници беше тихо, толку тихо да не се слушаше ни мува да брчне. – Значи, вие сакате да станете бригадири? ги прашаше по втор пат командантот, гледајќи ги се’ така потсмешливо или пак така им се чинеше. – А зошто не сте се пријавиле во бригадата од вашиот град?
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Богомолската треска ги опфаќаше преоѓајќи од еден на друг како коњска мува.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А јас, лете, наутро, важно соопштував: - Денес на иже јеси се фатиле дваесет и три муви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Стане беше дуќанџија во чиј излог висеа жолти хартии покриени со лепило за муви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ненавикнат таа да го гледа, нејзиниот поглед го уплаши, така што моментално ја заврте главата налево, небаре коњска мува го касна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таму се слушаше само брмчењето на мувите и шушкањето на срповите што внимателно ги сечеа стеблата на житото.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Секакви животински муви веднаш му го покрија крвавото лице.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Замавнало маченцето со опавчето и ја соборило мувата на земјата. Потоа со ножето ја згазнало.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Упорно брчеа муви, упорно беше здодевно и запарно.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И, како што се вели за некого дека откога ќе се попари од млеко потоа дува и на маштеница, така по оваа случка и Фигаро почна да бега дури и од мувите!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Но, по сѐ изгледа – најмногу сака да си игра со муви.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Штом ќе види мува, заборава на себе.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Во тој момент во воздухот забрмче една зелена мува и прелета покрај Врапчо.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Во секојдневните претпладневни звуци што го огласуваат животот во планината: црцорот на штурците и скакулците, брмчењето на пчелите и мувите, повременото шепотење на кориите низ кои мрзеливо се провлекуваше утринското свежо ветре, ѕвонежот на невидливите стада, - Бојан насети и брчење на автомобил.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Жената неколку пати, како кобилата опашката кога се брани од муви, ја подаде раката назад, но девојчето не престана да ѝ додева.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Качакот ја држеше главата провисната, гледаше в земја, сонцето го пржеше по темето, му облетуваа муви и инсекти околу устата што му пенеше и му гореше за вода, напинаше на јажињата со кои беше врзан да ги скине; гледаше во луѓето собрани околу него, гледаше во езерото што ја заплискуваше водата и со јазикот мласкаше, стружеше низ устата која сѐ повеќе му се сушеше; се вртеше и го бараше Делина да дојде веќе, да му го забуца куршумот и да го спаси од овие маки.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Мувичката Цеца не можеше да знае дека е тоа опасната мрежа на пајакот, од која веќе нема излегување.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
