муслиман (м.)
Сакајќи да го направат поголемо значењето на словенскиот јазик во Македонија, Словените ќе бараат од окупациониот одред да се признае за официјален во местата со Словени Муслимани – словенскиот јазик: а самите Словени Муслимани, по религиозни причини, можат да го бараат турскиот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Помачно ќе може да се реши прашањето во тие места каде што има: 1. патријаршисти Арнаути, 2. патријаршисти Власи, 3. патријаршисти Словени, 4. Словени муслимани и 5. егзархисти Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тука се: едни патријаршисти, други егзархисти по веро-исповедување, ако не се зборува за католиците и муслиманите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И не само тоа. На очи се подбиваат шега на сите нас – муслиманите – дури се фалат дека не сме можеле да ги налегнеме нив како другата раја – заврши Селим со своето раскажување за слободните Мариовци.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Јуруците, муслимани од азијатско потекло, живееја во некои села од јужната страна на планината.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Се најдов меѓу млади луѓе. Беа муслимани.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На христијаните во Турција, под закана од казна со смрт, забрането им е да носат оружје, но, зашто се постојано изложени на грабежи и убиства од страна на муслманите, сите тие носат оружје.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се изградиле нови конаци, чардаци, воденици, амбари за жито, казани за печење ракија, фурни за печење леб за манастирските монаси и многубројните измеќари, гости и сиромаси кои секојдневно доаѓале во манастирот и на кои бесплатно им се давало јадење; околу манастирот се изградиле и посебни конаци на богати верници христијани и муслимани кои повремено доаѓале во манастирот или останувале на панаѓурите кои се правеле кога славел манастирот и кои траеле по неколку дена; засадени биле нови лозја, а се зголемил добитокот со нови грла: овци, телиња, коњи, крави, волови, скопаци.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И набројувам: Словенци и Хрвати, Срби и Муслимани, Црногорци и Албанци, Евреи и Италијани, Роми и Романци, Унгарци и Чеси... Набројувам сѐ, ништо не изоставам.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Фактот дека едни гинат како Хрвати, други како Срби, а трети како Муслимани, по прашањето на смртта, се чини, не е многу битен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Албанскиот муслиманин не им се потчинува на доктрините, ритуалите и церемониите, тој не бил верен на обврските од својата поранешна вера и затоа Отоманците ги гледале со преѕир.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Познато е од историјата дека со секоја победа на Отоманците се зголемувал бројот на преобратените албански рисјани во муслимани, но и враќање во католицизам или во православје, штом на бојното поле христијанските војски означувале победа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Нејзината мисла ја сведе на согледбата: „Грците не ги гледаат Албанците како рисјани, додека Турците ги прифаќаат само како муслимани.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Овде ти веруваат и муслимани и рисјани. Те почитуваат.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
А ти ни беше единствениот учен адвокат, со диплома дури од Цариград, кај кој си наоѓавме дерман во небиднина, сите и рисјани и муслимани.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
На денот на Свети Наум овде масовно присуствувале покрај христијаните и муслимани. Тие оставале многу подароци.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Кога беше победен фашизмот, се покажа дека Татко, во градот на истекот на реката од Езерото, бранел и спасил многу борци, рисјани и муслимани вклучени во борбата против фашизмот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Ранети беа тројца Турци, меѓу кои и еден имам. Сите муслимани во градот се држеа сосем мирно, помирно отколку во Солун.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Кај муслиманите владеело општо мислење дека животот на четворицата гемиџии ќе биде поштеден како одговор на помилувањето што го извршил рускиот цар на убиецот на рускиот конзул Шчербин.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Таму можеше веднаш да се забележи дека верската поделеност, меѓу рисјаните и муслиманите, беше поизразита, незаплисната од брановите на лаицизацијата на која Мајка беше навикната.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
