навреме (прил.)
МАНОИЛ: Е, што и да се случи, јас навреме го исполнив својот долг. Кој може нешто повеќе да бара од мене!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Повеќе сум верувал дека сонцето навреме не ќе изгрее, отколку ти...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Зборовите навреме му допреа до свеста.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Одвреме навреме го завлекувам кришум показалецот на чашата и го оближнувам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Офицерот навреме го сокриваше полупразното ќесиче. - Биди, биди. На татковината ѝ требаат соклиња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А дедот Петко Беренџев од Старавина имаше два сина. Едниот на 28, а другиот на 31 година. Токму момци навреме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Токмо навреме ќе дојде, токо пари да не барате! — пак повтори Крчо и си излезе откај што влезе, испратен од Нешка, фатена рака за рака.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Толку повеќе што Ѓурлуковци го оставија на цедило и се извлечкаа навреме дури каналите не беа затворени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе го стореа тоа, но навреме забрза дедо Геро и ги скара.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Полките навреме ја сетија и се распрснаа пред нејзината остра муцка; зад нив остана само треперење на крилја.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Неколку пати се настрани да падне, но двајцата сејмени што ги определи Суљо да пазат, навреме ја задржуваа едниот од едната, другиот од другата страна.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тоа му го забрза одењето и тој стигна навреме, според тогашните превозни средства.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Одвреме навреме татко му застануваше и ја остреше косата со каменото точило.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Под главата му е стрипот кој сега навреме е скриен.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ти вети му дека навреме ќе му ја почнеш работата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Навреме пресмета и навреме беше в заседа: кога врз меката светлина на театарската испразнетост легна сонлива тага, тој беше в сенка и самиот сенка, темна и непривлечна закрпа на ноќта, па се насмевна кога се сети на смоларите и нивните копнежи по врело месо...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се погодуваат - Едип праќа одвреме навреме по неколку грошови дома. Човек на човека поможува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А Арсо требаше одвреме навреме да потрчува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Глигор распоредуваше. прислужникот бргу се отресуваше од својата флегматична затвореност, навреме се јавуваше кога е потребно и ги исполнуваше точно неговите желби.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А едно момче во бело, со некаква чудна подуеност на модрото лице од студот, оди напред пред сите, со барјачето и со белата наметка што ги даваат во црквата за таквите редови, додека тие стојат со сонати капи крај патот, сигурно враќајќи се од училиштето во тоа зимно пладне со еден силен и црвеникаво нечист одблесок на сонцето од зад валканите облаци, и засипнатиот селски поп со извиткан тенок како штичка блед нос и со проседавени валкани сиџимки нечешлана коса, спуштени по измрсените рабови на свечената одежда пее бесчувствено и колку да помине редот одвреме навреме: „Вечнаја памјат, вечнаја памјат“, затегнувајќи на секое „а“, а потоа некое од сите тие деца крај патот вели: „Дојдете“, и тие заминуваат со поворката кон гробиштата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
