надеж (ж.)
На Радета Стајко му беше единствено дете; Ти, пак, Стајковата надеж.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Свршеницата е таа; Марија, и една надеж на Томе, својот татко стар.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Та каква надеж отсега вам ќе ви носат дните?
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Со надеж Силјан да најде луѓе, тргна да оди од планината в поле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Пред се тоа Силјан си патувал со голема надеж да најде некоја трага и до кај пладне го изодил угорното, та се качил на планината и кога се опулил натамо, видел едно поленце опколено со планинки и ридови, прилично како Прилепското.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Знаете ли што мислат тие што се за понатамошно спротивставување? – Едно, имаат надеж за замешување на силите; друго, се надеваат на конференција, и трето, велат дека ако не биде ни едното ни другото, тогаш ќе направат Турција економски да пропадне со долгото одржување голема војска.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој не бега, негде збор да не се чуе што бомбашот страшен исплашено бега, за надежта млада безразлично му е, не се плаши мртов да падне тој сега.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Последните сокови од занесот на Русите, и со тоа и надежите на Македонците на Русија, беа голтнати од Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сите надежи кај Македонците поминаа на недоносчето – Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Лист по лист кини лист по лист нижи лист по лист превртуј, притискај, лист по лист милно, таговно реди и на долга низа од капки пот и надеж со клетва и зелена јад, со корав поглед на очите матни по кревките лисја ж'лтозлатни прикаска горка на живот клет нанижи безгласна а така јасна.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
И од таа темна гора песни наши, ора ќе се вијат, ќе се веат, надежта ќе сеат. ***
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Во главата му шумеа зборовите на командантот, а во душата го болеше: сета надеж, сета онаа одушевеност, со која што утринава дојде овде, пропадна и како да се потопи во матните води на блатото.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Но откако дојдовте вие, деца – живна малку тој и во очите му светна нешто топло – голема надеж ни ја огреа душата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Оживеа од слатката надеж дека брат му ќе умре, се насмевна и ги протри рацете.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Попот го остави сандачето и ѝ ги даде на Бисера клучевите од куќата, и торбата на рамо — се загна горе Жиовски дол, со надеж дека ќе ги втаса општинските управници.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Токо, којзнае дали ќе има работа на зима овде за мене, — изусти полн со надеж дека ќе им куртули годинава на снегот и селските свињи во неговото Полчишта.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но, ниту тој, ниту таа можеа да издржат и пак се разделија веднаш, со една надеж дека утре пак ќе можат да се видат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не толку од срце, но надежта дека ќе се починува, жетварите пак зашумеа со срповите, а Танасица го фрли буклето на рамо и се упати по ридот попреку.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тоа беше голема надеж, но не се решаваа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Како успокојува таа младост непрестајно раѓана и каква надеж обогатува!
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
