напие (св.)
Оде што оде и најде еден извор, та појде и се напи една вода; до изворот најде емиш зрел и си скинал та се поранил, оти беше умрел од глад.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Нашите дедовци наречувајќи се Бугари и не мислеле оти ние ќе правиме од тоа име капитал за да се најадеме, да се напиеме и да се облечеме со него.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Турчинот ќе ни дојдеше во куќата, ќе се најадеше, ќе се напиеше и ќе ни речеше: Бре ѓаур! ај донеси ми тоа и тоа! – ќе му одговоревме: Сега, беим!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ТЕОДОС: Од стомна да се напијам! Од главата ќе ѝ ја скршам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: (пие од пагурчето и му го подава, преку огништето, на Котета). Земи, Коте, напи се. Ние забораваме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Јас од оваа во ѓумчево ќе се напијам.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Митрејце, дај мори да се напиеме од ракијата, да се закрепиме малку.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
РИСТАЌИ: Не треба! Сега кир Николаќи нека го порача прстенот, в недела ќе си направиме строј и тогаш: и благо ќе лапнеме, и винце ќе се напиеме... (го чука Николаќија по рамото). Вака ли, кир Николаќи?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Е, за овој збор што го погоди ќе ти се напијам едно винце (зема чаша со вино).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ДАРА: Ју, битанга ... Довеја ми ту неке пијандуре. (Покажуе на Пијаниот). Напили се као свиње, проклети ...
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
ДАРА: Сигурно се напија мало човек, за кураж.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
И пазарот се свршува докај ужина, но нашите свадбари ќе преноќеваат и оваа ноќ, да се почестат и вечерва со тава риби, оти света Петка не дава мевце. A за винце — пак ќе се напијат, ако им остане по некој динарец од денеска, ако не, ќе запише Селчанецот, тако што запиша и Мечето од Пушмарка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Поседете си. Ќе се напиеме уште по некоја и друга ракија, ќе поправиме муабет.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дедот Петко, пак, откако се наруча кај Илка и се напи некои и друго винце, си ја зеде ластегарката и торбичката и стана, си киниса.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога се напи, се обиде да се исправи, но пушката префрлена преку неговиот грб го врати кон земјата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Добро вечер, Август, го слушна својот глас. Имаш ли нешто да се напиеме.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Јадење си носеа, пијалак не пиеја, а на сужните не им дозволуваа ни шербет да се напијат, та остави тие што немаа ни аспра кај нив.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Mope, ако е за вода, ефенди, седнете, седнете, ене ја Попова Чешма, ладна е како мраз; ќе ви донесам една стомна, напијте се – одговори старецот и погледна со очите кон ниското куќаре, небаре бара стомна, да ги ислужи ефендиите, но војникот што зборуваше по каурски не дочека забитот да проговори, ниту му го преведе на турски одговорот и предлогот од старецот, ами сам му одговори: – Ефендијата сака вода од Бренското Чешмиче.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Попот ќе плати за сево ова. Вие не сте криви; тој со тие неколку ебепцази ве подмами да се земете на душа и уште кај ве мами. Не слушајте го него: отворете ја портата и излезете барем вода да се напиете...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ќе се напиеме нешто?“ „Не пијам“, му рече. „Далакот ми е начнат.“ „Ќе пиеш“, стежнаа уште повеќе клепките. „Ќе пиеш, кога ти велам.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
