напише (св.)
Блажени да се твоите богодвижни прсти, тие му ја напишаа на мојот народ слободата од гревното иго.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
И гледах тамо написани сите мои - луди и гнаснии лакрдии и песни грешни светскии, сѐ до една реч, што е лоша.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
За секое од нив би можело да се напише по една цела книга.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Како следбеник на идејата за полно одделување на нашите интереси од интересите на балканските народи и за самостојно културно-национално развивање, јас и ја напишав на централното македонско наречје, кое за мене отсега натаму има да биде литературен македонски јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Седни ти и напиши му едно писмо вака: ти речи, пријателе, си се оженил пред една недела, а јас побрзо те разбирав колку ум имаш и еве еден месец откако сум омажена.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ним подоцна ќе им напишам писмо.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Да, добро е, нека ти напише мајка ти оправдание.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Наставата почна. Крсте напиша набрзина што му зададе даскалот и се замисли. „Како да се опула кај неа?“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бино се одушеви кога виде оти го наведе Дима на лизгавица и почна да му диктира: — Е, ајде да ми напишеш со грчки букви воа: „Блаже купи од Трпка скапо шес овчки кожи".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Кажи шо сакаш, да видиш дали не ќе ти напиша, — и го извади моливот и тевтерчето од џебот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Напиши му ти вака - волчиште грабливо... - Чекај, немој волк, се буни првиот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Напиши го и тоа. - Веќе го напишав.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој предлага: - Да напишам - колеро царска, чумо? - Така е.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Би сакал да напишам нешто за тебе. Елегија, а?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Чуму си црна јаловице Умри, Врз каменот името ќе ти го напишат Дождот ќе го разнесе Дождот ќе го разнесе Земјата да ја нахрани.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
На овој даб името ќе ти го напишам дождовите да го симнат жедните в земја да ги напоиш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Кога дојдоа, кадијата ја соопшти положбата и ги покани да помогнат и тука да се доврши работата, а за да ги убеди дека си стои на зборот, им напиша од своја страна тапија од своите чефлизи во Рувци и Алданци, а беглербегот им напиша повелба, дека им ги подарува сите дванаесет села од Старо Мариово сосе луѓе, за вечни времиња и ги прави мариовски бегови со сите беговски права, поставувајќи им само два услова: да се потурчат и да најдат чаре и начин да се победат бунтовниците.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Отец Симеон седна на подот и му напиша на брата си писмо со мастило, крв и ракија. „Брати Јоване.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ластовиците ја напиша тужбата и му ја однесоа право нему.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Дваесет и две години Бојана ги гледаше тие букви што не ги разбираше, но, гледајќи ги, чувствуваше дека ги напишала рака толку скапа за неа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
