напредува (несв.)
Се убедија со напредувањето на српската пропаганда во Македонија оти тие не се единствениот фактор во македонското прашање, а оти има, освен нив, и други и оти успехот при конкуренцијата ќе биде таму каде што ќе биде поддршката на Русија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По борбата на бојното поле ќе настапи време да се бориме на културна почва, и во тоа време, наместо да имаме можност да ги ползуваме плодовите од пролеаната крв и да напредуваме културно, ние и тогаш, како и сега, ќе треба на наша штета да ги помагаме ту српските, ту грчките, ту бугарските интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На тој начин и овој табур напредуваше и ги зазеде селцата Манастир и Мелница, ги ограби, и кога дојде до Витолишта, го најде во него скопскиот бег со илјада души сила кој го правеше истото.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Немаше работа која Трајко ја работеше да не го спомене Анѓелета, гледајќи ја Анѓа како расте и напредува.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
А оној тогаш се прочу. Раскажуваа дека напредувал.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во учењето Гоце многу добро напредуваше. Не сети како годината мина.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Напредува, - рече Шишман, - ама најтешко ми е со овие камчиња.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Понатаму, на долниот крај од Рамни Ливади, двајца косачи ритмички замавнуваа со косите и стапка по стапка напредуваа преку ливадата. Зад нив остануваа пластови покосена трева.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И секој ден ја пофаќаше за мевот и проверуваше како расте, како напредува плодот.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Другите четворица Турци, престрашени, не можеа ниту да отстапат ниту да напредуваат; само пукаа во празно и заедно со своите коњи тонеа во живиот песок.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Наидувајќи само на безначајни оружени отпори од страна на месното население брзо напредува и во завојуваните краишта веднаш востановуваа своја, турска власт, која, пак во имотно-правна смисла, барем во првото време, ги чуваше крепостите на стариот државноправен систем.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Дукле леташе од радост; постојано ја пофаќаше за мевот, наслушнуваше со ушето и проверуваше како расте плодот, како напредува.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Напредуваа без застој. Забележа, птиците што го следат бродот ги напуштаа – знак дека Островото е далеку зад нив.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Гладот во земјата напредуваше, но во Козар маало изгреваше среќното време со козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Дишан знаеше дека, кога веќе не е можно да се напредува, динамичките контрадикции на креацијата му го препуштаат местото на задоволството, повторувањето.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Напредувајќи од една во друга просторија на двата ката на Палацо Граси, посетителите можеа да видат како пред нив идеите постепено се развиваат, движејќи се низ простори поделени меѓусебно не само со физички бариери - прегради, паравани, итн. - туку и со разликите во концепцијата, идеи што ја водеа еволуцијата на делата на Дишан низ неговите најважни и најкомплексни фази.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Држењето на телото, ритамот на дишењето, правецот на погледот, изразот на лицето и тонот на гласот на секој од учесниците означуваат или отвореност и дозвола да се напредува побрзо, или пак вознемиреност и барање разговорот да се успори или привремено да се прекине. Andersen (1991) предлага ритамот на разговорот да не биде побрз од оној на најколебливиот учесник.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во истиот пожар, во истиот потрес трепери генеалогијата растурена низ сите структури и сите подлоги за коишто зборував: Западот и историјата на филозофијата, она што ја врзува со неколку непомирливи (што и да речете) монотеистички струи, од една страна, со природните јазици и националните чувства, со идејата за демократија и со онаа технолошко-политичката, од друга страна, со бескрајното напредување на идеите на меѓународното право, најпосле, чиишто граници се укажуваат појасно од било кога - и тоа не само поради тоа што оние кои го претставуваат и го подржуваат тоа напредување секогаш ги застапуваат интересите на одредени хегемонии и затоа единствено можат непримерено во бескрај да му се доближуваат, туку и затоа што тоа се темели (а тоа и го ограничува) врз сознанијата на европскиот филозофски модернитет (нација, држава, демократија, односи меѓу парламентарните демократии на разни држави итн.) - да не го споменувам она што одвнатре ги поврзува науката, технологијата и војската со тие сомнителни содржини.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Напредувањето не се заснова врз богатство, туку на употребата на конјуктиви.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Како напредува Речникот?“ праша Винстон кревајќи го гласот за да ја надвика вревата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
