нарација (ж.)
Да се создаваат филмови без нарација, според мене е ќорсокак.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Детерминираност Кое е потеклото на овие нарации или приказни кои се конститутивен дел на животот на индивидуата?
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Овие метафори и фрази имаат тенденција да го означат живото присуство на значајните нарации што го формираат чувството на самосвест.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Неговата опширна и сосема досадна реалистичка нарација, преполна со конкретни детали и залудни описи, го гуши регресивно литерарниот знак претворајќи го во конотативно огледало на реалноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Не сум посебно заинтересиран за психолошката нарација во смисла на 20 век, од која произлегува создавањето на еден типичен американски филм.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ние живееме во култура каде сеќавањето, нарацијата, романтичните приказни и надежта за промени сѐ уште функционираат и каде што една егзистенцијалистичка врзаност за едно одредено место сѐ уште не го изгубила своето значење. 22 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Психотерапијата започнува со создавање на биолошки контекст погоден за раскажување, слушање, и рефлектирање на нарациите.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Оттаму еден од моите рани ликови би можел да биде и писателот Хајнрих фон Клајст, кој се дистанцираше од тој, денес мошне раширен, тип на нарација.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Преку ритмичниот танц на зборовите што го придружуваат болниот, терапевтот и клиентот трагаат по нарација која ќе донесе оздравување.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Можете да видите презентација на работничка дневна соба пред и после комунизмот; уживав во овие компаративни нарации.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Во таа смисла, еден евидентно анахрон концепт за тродимензионален простор кој е тнр. „база“ на медиумот „архитектура“ веќе не може да опстане во своите три димензии туку ги користи придобивките (кадрирање, суспенз, нарација...) на тнр. дводимензионален простор на филмот, на пример (кој, парадоксално, „со една димензија помалку“ - иако и таа се освојува со Виртуелната Реалност - се здоби со повеќе „реалистичко ткиво“, со повеќе „видливост“, да речеме, од множеството тродимензионалност што нѐ опкружува!), или, уште порадикално, архитектурата ќе мора да се соочи и со тнр. мултидимензионален концепт за простор на Хокинг (кора од портокал, како пример!), кој станува парадигма за „просторна ориентација“ на крајот на веков. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 11
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во САД, реалноста и масмедиумските нарации се стопуваат во едно, така што е мошне тешко да се направи разграничување меѓу она што е фикција и она што е вест.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Во произведувањето на нацијата како нарација постои расцеп помеѓу последователната, кумулативна временитост на она педагошкото и повторуваната, рекурзивна стратегија на перформативот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Време, нарација и рабовите на модерните нации, Homi K. Bhabha ги разоткрива наративните стратегии и тропи низ кои она „едно” се конституира од „мноштвото”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Од таа гледна точка, нашиот живот е една беспрекорно уредена нарација, расказ кој однапред е напишан, а клопчето се расплетува – кога ќе му дојде времето.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Симоновиот ракопис е поткопуван од наративот на Агна, на биографијата на Симоновиот предок Никола Поцо, со посредство на историчарот Владе, ѝ се спротивставени наводни историски документи за историјата на селото, а читателот е принуден да го менува мислењето губејќи ја секоја објективна точка на гледање и потпора која може да пружи конечни одговори.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
2. Борхесов шинел Творечката постапка на Александар Прокопиев веќе повеќекратно е доведувана во врска со „александризмот“ или, метафорички кажано, со синтагмата „Борхесов шинел“, во смисла на постмодернистичкиот манир од борхесовски тип, чија поетика подразбира: ерудиција, фрагментираност, колажна техника, алинеарна нарација, полифонија, интертекстуални игри, реторички стратегии на писмото...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Авторовата нарација е огнена, неговиот стил запалив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Фрустрации Кастрации Но од каде постои толкава мотивација За една ваква здодевна нарација И потреба за патронизација На тема што бара будна опсервација Човештвото подлежи на вечна деградација Есхатологија - неминовна девијација Ќе речете - тоа е - модернизација Чекорење во простор без гравитација Кај владеат закони за левитација Без можност за поинаква визуелизација Без концепт за креација И само манипулација...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
