населба (ж.)
Така: Вите се заселил во оваа котловинка и ги удрил темелите на сегашното Витолишча; по неговото име го добила името и самата населба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
4. будење Тогај се ведрам полека смеј се напоено време по тебе место мов израстуваат огромни мостови што укротени води ги враќаат во своите токови Оваа населба од сон заборави на лазење штом себеси и неа ја крена на крупните рамена свои
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Веслата длабоко ја зафатија водата, г’жвите скрцаа, чунот се заниша леко, се навали малку на едната страна и тргна побргу накај високата карпа со која газеше ридот во езерото, а зад која беше живописната рибарска населба - Канео...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Глигор помисли на доктор. Но докторот доаѓаше само еднаш во месецот, бидејќи беше одреден за неколку населби, длабоко растурени во пустината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Годинава се беше случила неродна и феласите ги чуваа овие спасоносни плодови за гладните месеци коишто веќе беа дојдени во овие зафрлени населби.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На еден куп отпадоци зад петнаесеттата зграда од големата станбена населба Мише и Петре забележија како нешто се движи.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Во книгите пишува дека во овие места, во старо време постоела некоја богата населба, некаков град.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Плугот заорал во камења, тули, пепел, пронашле и некои грнци, некакви бакарни гривни, други украсни предмети, пронашле и згура, што докажуваше дека некогаш, зад преградата од минатите векови, на ова место постоела населба во која се топеле и обработувале метали.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тикви нашле, иако се кажува дека биле скриени некаде во некои подалечни, другоселски населби.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Населбата се испразни. Остана само Челебијата со Нешка на конакот, гавазите пред неговата врата, крчмарите пред крчмата и писарите со магационерот во една одделна камена зграда.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Што претставува една ваква населба?
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Самата макета претставува предел обраснат во шума, пресечен со модерни асфалтни патишта, со градски и селски населби и реки, низ кои пловат бродови.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Попатната панорама ја разбива морето, височинките без дрвја, и двете огромни езера крај кои, за чудо, нема населби.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во вашите населби, во селата и градовите има споменици на загинати партизани, борци за слобода, има обележја на важни настани од нашата борба.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
А пак за она што ни е заедничко и ни служи на сите нас што живееме во една зграда, во една населба, во еден град, во една земја, уште помалку водиме грижа!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Но сѐ друго, како она дека бил оженет со некоја Митра, дека ги предводел побунетите славјански селани против византиските и солунските господари, и дека токму тој, односно, ја основал населбата во Потковицата и бил првородственик на Акиноските, си противречи со сѐ што досега знае историјата за Григорие Акиндин: „...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но сосема е можно, според археолошките ископувања, Градиште да било некогашната римска населба Керамеја, која на Табула Пунтегеријана е впишана на патот од Стоби за Хераклеја, но која во голема преселба на народите исчезнала.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За време ужина Дамче отиде во населбата за да донесе вода за своите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Манастирот со населбите има добри врски по суво и по вода со Подградец, кој е оддалечен само шест километри, додека за Охрид кој е оддалечен триесетина километри, има само коњска патека низ планината што ја видовме кога доаѓавме како изгледа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И оној тогаш водел ајдамаци со калпаци од мечкина кожа, ги качувал и ги спуштал по ќорави беспатици и ги избегнувал населбите, ги избегнувал и местата на кои кесарови копја и стрели господареле над животот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
