насолзен (прид.)
Жените и девојките наведнале глави и, со насолзени очи, ја слушаат песната на разделбата без протест, без крик).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Таа не одговори ништо. Само ме погледа со насолзени очи, наведна глава и излезе од собата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Јадрите, црни, насолзени очи благодарно погледаа во тетка Стана, а грлото така ѝ се стегна што не можеше да прозбори ниту еден збор.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Народот молчеливо се растури по патот бришејќи ги насолзените очи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Зошто ја запалил? Што му текнало тоа да го стори? - шепотеа жените меѓу себе. Но ние молчевме. Молчевме и долго му мавтавме со насолзени очи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Јас ќе ти бидам внучка, - рече Билјана, гледајќи го со насолзени очи чичкото со лопатата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Дај ми го писмото! - рече дедо Димо со насолзени очи.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Едно утро Бојан замина. Старецот го испрати со насолзени очи.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Дента кога Трајан отиде да го види Висара, татко му од Висар не беше дома; го најде Висара кај што гледа низ прозорецот со насолзени очи; Трајана го обзеде жал и го грабна Висара за раце: Ајде со мене, му рече, ајде да прошетаме по езерото.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се свртуваше и со насолзени очи ја зариваше главата во перницата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Така е, вели Витомир со насолзени очи од чадот. - Ние, за умен човек имаме само еден збор, велам, којзнае зошто ама за умен човек немаме повеќе зборови.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе ме фати некоја жал да го оставам. Мислам дека некое насолзено око гледа по мене, вели, и чинам ај, пак врати се.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И штом помислив така, се почувствував мал, зашто одеднаш пред мене чиниш се појави таа и ме гледа со своите големи сини , тивки и насолзени очи; ја чувствував топлината и горчината на мајкините солзи. Многумина како мене свртеа глави и многумина како мене се засркнаа од липање.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Со насолзени очи врвеше Богуле низ селото.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Зората го отвораше небото и го осветлуваше селото, но таа му изгледаше поинаква од другите: му изгледаше тажна, невесела; и сонцето што се покажа, му изгледаше понакво од другпат: крваво, мрежичесто како и неговите насолзени очи; и птиците што се будеа, како да му го разбираа срцето: пееја поинаку од другпат - тажно, со стегнато грло; и луѓето што ги сретнуваа на патот, ги поздравуваа со натажен глас.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Девојката само ќе им се попули со насолзени очи и ништо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Всушност, сѐ уште му се спротивставувал на стравот и се калел за дни во кои еднаш или повеќе од еднаш и самиот ќе стои под сенката на смртта и се сеќавал на суровите подбиви на некои од дружината со престарениот Симон Наконтик (така е, старецот престарел во тие дни), а пред тоа ги гледал шегаџиите како со насолзени клепки се молат пред манастирскиот олтар за мртвите, за Дмитар-Пејко, Неделко Шијак, Јане Крстин, Пеце Дановски, Борис Калпак и, секако, за запалениот Крум Арсов.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја погледнав: очите ѝ беа заџарени и насолзени.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Чанга раскажуваше со насолзени очи. Сигурно плачеше и татко ми.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Мајка ми со насолзени очи го поздрави Чанга.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
