натера (св.)
Ја натера гневот, та викна луто мајчината уста: - „Зар повтор со злосторни ужасни мисли сте полни, скитници, грабливи страчки?!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Оставија да стане востанието, мислејќи дека ако не „самостојната” политика, тогаш крвта на Македонците ќе ја натера „великата ослободителка” да си ги остави своите работи и да дојде да војува за нас, за да ја повикаат после во Берлин и да ја загуби Манџурија и влијанието во Персија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сливница ја натера Србија да почне една нова борба со Бугарија за Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Арнотија ли е материјалната помош од Бугарија за воставањето, кога таа поддршка само нѐ натера да си ги расфрлиме народните сили, со кои ние бевме силни, а сега сме ништо?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А сега ќе го натерам да се истркала по креветот на младенците, машки деца да им се раѓаат! Ти спреми бакшиш за него!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Туку мака ме натера да дојдам, сестро мила.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Кај го натера врагот да дојде, ќе ме стави во некој грев...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Љубопитноста кон необичните настани ме натера да пристапам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Требе да и натерам браќата да се делат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој „Илиос“, уште пред една две недели ги извика од земјата качунките, јагличките, петревите гаќи, момини солзи, а дренот го натера да ја облече својата жолта облека.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ами, ајде натера а невестата нека и жугне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе речеш дека силата Луманова те натерала.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тоа сите ги натера да го ненавидат деда Бошка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Морниците што ѝ минаа по телото од она што го чу ја натераа да рече: - Како да тропаше некој, - рече таа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кројачите одбиваат да ми сошијат војничка блуза без еполети и закопчана до грло, од школските географски карти го избришаа моето родно место, ја довлекоа мајка ми во некој Реонски комитет и ја натераа јавно, на митинг, да се откаже од мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Добра беше, маките го натераа да ја остави бремена.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ни ја нема гитарата што збрани нѐ држеше дур сестра нѐ натера в сон, а ветерот низ паркчето облеано `ржеше како одврзан, запенет коњ.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Моите набожни подвизи го натераа татко ми да ме замислува во црна одежда и брада.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се и сака да ме совлада со формулите на своите школски калапи, да ме натера да ја наведнам главата, да се повлечам. „Не“, рече. „Не, докторе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Сакаш да ме натераш да признаам дека сум болен? Ти знаеш зошто сум дојден.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
