нацрта (св.)
Од едната страна беше нацртана детелина со четири лисја, од другата коњска поткова.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Цртај цвеќиња. Ете, нацртај ми гулаб, и јас ќе ти ја дадам Снежана и седумте џуџуња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На исто таков начин се нацртани и нозете, само што тие раснат рамно со главата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Нацртај партизанска ѕвезда. Како штамбил. - Готово? - Готово.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Уште ли не си го нацртала мачето?
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Навистина убаво маче но прашајте ја Милка кој го нацртал. Твое ли е Милка? - запраша.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тоа така траело некаде до пред Илинденското востание, кога некој калуѓер нашол скриен пергамент на кој била нацртана статуата и испишани зборовите: „На први мај првиот изгрев на сонцето - каде што паѓа сенката од мојата глава - копај и ќе најдеш големо богатство...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А ти не знаеш, мамо, колку многу работи имаше: многу нови згради, широки, улици, па разнобојни лимузини, црвени автобуси... Како ќе го нацртам сето тоа?
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Нацртај му и коска! – предлага Лидија. – Нека се лаже Фигаро. Зоки нацртува и коска.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Нацртај го Фигаро! – вели Лидија. Зоки се завртува кон ѕидот и почнува да црта.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Нацртај едно коковче! – вели Лидија и Зоки Поки пак црта. – Нацртај му и пиленце!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тој час можеби сакав да избегам или да нацртам пред себе голем ѕид, но не го сторив ни едното ни другото туку најљубезно реков: - Еј, кроко, ситно око, ти носам ужина - “најубаво јадење за крокодилите“.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Во неа беа нацртани квадратчиња, стрелки, бројки и многу други за Трајчета непознати знаци.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Хм, добро е, - реков. - Ќе го нацртам и јас. Стави го на средина.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Можеби сакаше да ја нацрта својата сенка.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
А ѓавола некој би можел да го нацрта! Шилест е и поткренат на врвот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ни слон ни тигар не знаев да нацртам, или пак, можеби, и не сакав да га нацртам.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Да, подобро ќе го нацртам. Не можам од памет...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- На онаа во која детето го нацртало цветот, па кога тој овенал и исчезнал, детето ја имало неговата убавина во своето блокче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
