најден (прид.)
Ако ги земеме новините од времето на публикувањето на февруарските реформи до и по објавувањето на востанието во Битолско на 20 јули9 и ги прегледаме во нив телеграмите од Стамбул, тогаш ќе видиме оти Портата10 постојано им претставува на рускиот и на австро-унгарскиот амбасадор списоци од битките на турскиот аскер со четите, списоци од најдено оружје при претресите кај населението, списоци од убиства извршени од четите над мирното население.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Симка ќерка ми е, не е копиле најдена, та без ред и адет да ја венчавам! Таа е од сој!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Како по договор и едните и другите решија да се фаќаат живи на цуцката (или во краен случај да се колат со штиковите) кога ќе дојдат да клаваат мамци, одговори на најдените книжулчиња и разни продукти, без да стрелаат едни на други, бидејќи началството ова општење го забрани строго.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не сум поткова најдена на пат за среќа, мислеше, но не сум ни камен без капка солза.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Иследникот Едип-ефенди внимателно ги празгледува предметите најдени во куферот на Глигора.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше една вистинска дира, најдена во највистинскиот миг.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За некакво прибирање, за некое чудно доаѓање, кое што завладуваше полека со него, онака притиснат и собран, онака притаен и најден во своето преисконско гнездо, еден човек, во својот одамна, пред илјадници години напуштен дом, приклештен меѓу двете ветки и заштитен меѓу нив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Најдениот вујко погледна околу во луѓето и рече: - Слушајте, луѓе! - рече и направи пауза во која провери дали добро го слушаат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И не случајно се најдена Велигден во црквата зад Толета.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Уште со појавата на првата книга раскази, „Пасквелија“, Живко Чинго побуди интересирање во литерарните кругови, особено кај критиката: стануваше јасно дека се јавува еден автентичен раскажувач чија проза произлегува од еден изграден литерарен свет, чие раскажување потекнува од некои најдени системи.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во заоставштината на Големиот Мајстор на Играта се најдени неколку тетратки во кои тој, по свој обичај, си забележувал попатни размислувања.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Сѐ, му реков, сѐ што ќе најдеш, а тоа остана внатре да ги празни најдените тегли со слатко.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Оној занес на голем трагач по невозможното, за кого леди Алкафорада, владетелката на белото острово, ќе биде конечно најдениот raison d`etre.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И самиот присилно влезен во механизмот на жртвувањето, најден под пресијата на најсилното преобраќање во сталинистичката идеологија, имав сили и мноштво аргументи да размислувам за огромната моќ на приспособувањето на институцијата на жртвувањето во повеќе облици и спреги.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тој скокаше од радост, ги прегрнуваше и Лествичникот и Филозофот, им ветуваше делови од царството, товари азно, а овие збунето се гледаа, оти не очекуваа исход ист во словата, на две различни места најдени.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Овие факти биле потврдени делумно од самиот Марко, во чиј дуќан биле најдени буриња од динамит, електрични батерии и разни алати за копање.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Кај него беше најдена една бомба, две капсули за динамит и револвер.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Првиот, што можам и денес да го распознаам и за кој по нешто и знам (иако го пресретнав уште таму, на вратата од почетното распознавање на животните знаци), беше оној: дека сум најдена под високиот брест на тромеѓето помеѓу Моинци, Зрново и Подлог.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Којзнае дали беше жив тој Турчин во далечниот Стамбол кога пристигнав во Чифлик за да проверам каде сум најдена.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но картата, за која впрочем им кажав дека му ја имав покажано на Борко Угрин дури тој беше жив, немаше врска со просторот на којшто беа најдени коските.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
