некако (прил.)
Е, сполај му на бога, син ми некако се откачи од оваа работа.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Пак е тоа некоја негова ујдурма: да се измазули некако со лозјето.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Нејзе уште од мала ѝ е всадено чувство на стравопочит спрема чорбаџијата, повеќе на страв, отколку на почит, и тоа чувство ѝ преминало некако во навика, така што нејзиниот страв не е силен но затоа е постојан.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Знаеш илјада марифетлаци. Ќе ја изитриш и ќе ја ујдисаш некако работата. Ќе ми поможеш и мене.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пак да го има секојден некако ќе се тера, ама само од пролет до есен и целата зима седење и дембелење.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Јас некако се снајдов и полесно поминав, а и повеќе спечалив.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Сам кога ќе се удри човек, некако, како помалку да боли отколку друг кога ќе те удри.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Така некако... Не е за чудо тие да се да сакаат од овде да ја грабат.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
САВЕТКА: Ако можеме некако со арно да го фатиме добро, ако не, богами, и ќе го земеш!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Некако изненадно и наеднаш им се исправи висок ѕид од трски.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сечејќи една чворлива штица некако наеднаш и изненадно му се скрши пилата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Од тоа, некако чудно и за мене, лицето полно со сув лишај неочекувано му се собра.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Беше стегнат во нова облека, исчешлан и сиот некако мазен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ме погледна некако чудно: - Зошто ти е црна мачка?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Иако возрасен, веќе момче на осумнаесет години го примија во први клас и за еден два месеца до 11 мај, денот на Света Кирил и Методија, протутна некако во втори клас.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа офицерите личат некако на грчките, но војниците — вистивски Тиквешани со селски шалварчиња и со некакви особени капи, што ги викаа „шајкарчиња".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Откако дојде Доста тој некако се подмлади.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Побогатите некако му плаќаа на Лумана, но сиромасите, а такви во селото беа повеќето, немаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Отвори! – рече оној однадвор некако заповеднички.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- За тргање, ќе тргам, - рече Бошко, - туку чаре да ми кажеш некако!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
