непријател (м.)
— „За плач е час... Свршеникот непријател го уби трпејќи пораз во Стан.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но сојузните со Бугарите словенски полчишта во очите на непријателите, т.е. на Византијците, беа пак бугарски. Значи, Византијците фатија да ги прекрстуваат Словените уште од времето на Аспаруховата орда.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во втората половина на XII век, во времето на српскиот жупан Немања143 и бугарските царови Асеновци или Асановци, 144 Византија беше нападната од крстоносците и од разни други непријатели.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но во последната година г.Станчев, кажуваат, се спуштил толку долу, така ниско го спуштил бугарскиот престиж во Петроград како што не ќе можеше да направи и најголемиот непријател на бугарските интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
СЛУГАТА: Ако сакаш да учествуваш во долго очекуваниот ден на пресметката со непријателите?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Заборави ли дека ние со татка му сме први непријатели?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
На непријателот да му легнам здола! Тоа не! Само тоа не може да биде!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Дури се гордеам што сум Македонец, син на еден измачен народ, кој преживеал толку вековни робства и пак не се поддал на непријателот, да го претопи, ами жилаво се држал и се борел за својата национална слобода.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Да, тоа крвавеше снагата на смртно ранетиот непријател!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
He еднаш непријателот вршеше офанзиви за да го скрши отпорот на народот и да ја уништи неговата војска.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
А анархист, државен непријател и јатак можеби и не е такво некое чудо заради што ќе ме натепа. Робијаш - чудо големо!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Престанаа да си одат, да си идат на гости, престанаа да се женат и мажат со „Грци" и „Бугари" и од вчерашни браќа, братучеди, стриковци, вујковци, кумови и светијовани, станаа смртни непријатели и каде се сретнуваа по пазариштата Прилеп, Битола, Лерин, — секаде ги остреа забите едни на други и се чекаа да се исколат со острите ками, што обично ги криеја во самарите од маските или магарињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Малку нашите да мрднат напред, непријателот ќе го напушчи селото и јас ќе си отида дома", — си мислеше тој, гледајќи од височината во селото.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Офна како од куршум пронижан и изусти длабоко потресен: — Ти ли си, Петре, брате? — и почна да го бакнува по крвавото лице на бацко му Петре, којшто се онесвести од силната возбуда што го најде брата си во крвавата борба со „непријателот", за кого веруваше дека загинал уште пред три години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој и на пријател и на непријател ќе му каже онака како што мисли.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Низ модрината, ишарана со живо подвижно сребро, човекот го носеше својот непријател, се лизгаше, застануваше само понекогаш да определи на прав пат ли е и ѝ се пожалуваше на планинската ноќ.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И тој, земен на дванаесет години и потурчен, стана страв и трепет за султановите непријатели.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Уште во истиот ден тие го осигурија овој мост и за подобра сигурност да не премине непријателот преку река, од каде што му се даваше можност да се развие во борба по широките лаки и да победи, фатија та ги насекоа сите диреци на мостот на педа- две во водата, оставајќи ги одвај да се држат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Едно ѓуле го погоди востаничкото црешово топче и топчето се распадна пред да успее да ги пресретне со своите ѓулиња непријателите...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пред сѐ - таа жена има сосема нездраво... минато. Потекнува од фамилија на наши политички непријатели - комунисти?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
