обрастен (прид.)
Момчето го чеша обрастениот тил и гледа преку бабината глава во модрите врвови на Козјак.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тоа секако, некаков бавен полуслеп коњ влече чкртава кола и го тресе стариот колар и самиот бавен и полуслеп, со многу иње на обрастеното лице.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Брзо, со страст на гладен портретист, ги студираше модрите сенки на обрастените лица и се чудеше на неверојатно светкавите очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Еве, им плови в пресврт кораб, гнездо на стаорци и пијани арамии, исклештени и обрастени до папок в бради.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сега мислеше и на тоа дека и заради нив, а и заради него, ќе беше подобро да ги испратеше малку подалеку, барем уште малку да им разгазеше, да ги пуштеше сами на почетокот на вистински добро сѐ со вишни стебла обрастената угорница, што синојка толку бргу ја слегоа само затоа што се стуруваа по неа, а сега ќе мораат да ја искачуваат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се обидува да прочита некои дамни врежани букви, обрастени со зелена мов и нечитливи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Едни таму виделе жена, која била млада, угул гола и која се покривала само со косата, црна како капинка, други, пак, велат дека таму имало еден ливод, кој личел на светец, со брадулче, но телото му било долго, голо, обрастено само со мов, со опашка, дебело и без нозе.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа, секако, некаков бавен полуслеп коњ, влече чкртава кола и го тресе стариот колар и самиот бавен и полуслеп, со многу укит на обрастеното лице.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Како да плачат ѕидовите, обрастени со габи, со мувла.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Обрастени, што се вели, не им се познава лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
