овде-онде (прил.)
Назад- зад куќарчето планина на која се гледа село со растурени куќи овде-онде е ретка шума.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Овде-онде распукани, парчосани олуци, како нечисти крпи одамна излезени од употреба.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А разгранатите, овде-онде по дворовите, расцутени бадеми и праски гореа со своите светлорумени крошни и се преливаа на сонцето, како големи сјајни рубини.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Калфите ги отвораа ќепенците на дуќаните. Овде-онде се слушаше нивното тропање.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Овде-онде, се белееја како бели чадорчиња мали печурки.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
По присоинките, каде што во раната пролет Бојан ги наоѓаше првите качунки, сега почна овде-онде да се покажува руенот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А таму немаше многу што да се види. Крв, крв и овд-онде по некое бело и по некое сиво влакно, единствени остатоци од мртвата овца и кучето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Додека се дивижиме по каналот, забележувам ове-онде по некоја куќа, всушност, пловен објект претворен во живеалиште.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На некогашната холандска идиличност потсетуваат само овде-онде расфрлените ветерници, кои тромаво ги вртат своите крилја.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
По планините, овде-онде, се белее снег.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И овде-онде, ми светнува по некоја ѕвезда меѓу буките. Една ќе се скрие, друга ќе се појави. Како што ќе мрдне некоја парошка, така и ќе се појави. 202
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Додека не ги „фаќа“ лудилото, како што велат луѓето, тие се мирни, лежат под стреите, си подаваат цигара, се шегуваат, намнисуваат, но кога ги „фаќа“... тогаш „занаетчиите“ најмногу лудуваат, стануваат опасни, а оние што навистина се болни, лежат овде-онде, удираат со нозе и раце, копаат со петиците, со нокти си ги раскрвавуваат образите, се превртуваат и пена од устите им тече.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И заспа, втонувајќи во мачен сон: минува со автобусот низ селото, но селото го нема: избувнал вулканот и го смачкал; се гледаат само урнатини од куќите; овде-онде се гледаат јагленосани луѓе останати во онаа положба во која се нашле кога избувнал вулканот: едни легнати в постела, други седнати, трети расфрлани по дворовите и сокаците како што бегале; добитокот исто така: јагленосан; јагленосани и дрвјата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Навистина има едни сребреникави лица, конци, овде-онде, но кој може преку конец да мине!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
По нив тече засирена црна крв а повремено, онде-овде, на површината излегуваат бели чевли и трупчиња на цели деца доенчиња.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Шетајќи, ги гледаше куќарките со мрачните прозорци и имаше чувство како да шета низ некои гробишта, зашто преку тие прозорци одвај ќе блеснеше овде-онде по некоја лента од светлина помеѓу повлечените завеси.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Неговите жртви, на изгрејсонце, се расфрлени овде-онде по ридјето.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Од куќните тесни врати овде-онде стар топ зјапа, а зад него куп гранати под бетонска лежат капа.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Секаде наоколу лежеа предмети расфрлани овде-онде по собата, без никаква надеж некогаш да бидат средени.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Овде-онде во публиката се слушна шушкање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
