оригинал (м.)
Тука е пренесена, во својот оригнал, парче по парче, една цела населба од 2 илјади години пред нашата ера.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тие секаде го носат нејзиниот оригинал...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Следниот степен на сложеност е инверзијата на оригиналната тема: мелодијата секогаш слегува на оние места каде оригиналот се искачува, и тоа за ист број полутонови.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Подоцна се појавија безбројни копии, но, како и во претходните случаи, “новата елита” за вреден го смета само оригиналот. Swatch Што се однесува до Swatch часовниците, тие настанаа како швајцарска реплика на евтините јапонски часовници, а станаа приказна за себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Да замислиме дека големата кутија во која е ДЛА, е приклучена на позитивен електричен полнеж, и да го замислиме оригиналот, нашата кралица од центарот на шаховската табла, приклучена на нулти напон.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
За еден феудален аристократ како и за еден Менхетенски критичар на уметноста „автентично” значи „редок оригинал”: роба продавана од галериските трговци и монополизирана од сопствениците.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Во поглед на филмот или радиото, на пример, прашањето за оригинал стана бесмислено.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Дерида ја доведува под прашање која и да било дефиниција на преведувањето како пренесување, репродуцирање, претставување или соопштување на „значењето“ на оригиналот.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
„О!“, рече цинично копилето; „Па дали тоа значи дека јас ја имам таа чест да го имам оригиналот?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Не, благодарам“, реков и заминав со ведната глава. (И до ден-денешен оригиналот не е кај мене.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сите овие години во циркусот се обидував да направам копија, да се сетам на сите стихови од песните, но тоа беа безуспешни обиди; постојано, всушност јас пишував нешто ново, нешто додавав, некаде пак одземав, оти не можев да се сетам на сите тие нешта; и конечно, се откажав од таа целосно бесполезна и луда работа: создавање копии сосема верни на оригиналот).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
За изненадување на Ване, сега на масата, од десната страна на мајка му, седеше стариот - но не оној стар што го знаеше туку сосема друг, како којзнае која копија од оригиналот што си имаше свој отпечаток дури за и на малиот прст од раката, во вид на дискретен нокот - доволно долг да му се забележи на широката и плоска дланка, но и доволно краток да не му пречи во пишувањето на службените списи, и секогаш однегуван не со ножички туку со турпиичка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Направија фотокопија од мојата топографска карта на Долнец и ми го вратија оригиналот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Лизни -мазни е, за вкусови не расправа. Политички коректен, мајчин и странски во оригинал и превод како текст и поттекст, меѓу редовите клокоти, а редовите празни.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Нивната безгрижност се косеше со строгиот закон кој ѝ се додворуваше на Европската Унија толерирајќи ги само оригиналите, кои чинеа четвртина од просечната плата на македонскиот работник.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Решението мора да ѝ се достави на странката во оригинал или во заверен препис (чл. 209, ЗОУП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ако кај повисокиот суд, во постапката по правниот лек, одлуката е донесена едногласно – нема да се состави записник, туку на оригиналот на одлуката ќе се состави забелешка за советувањето и гласањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Под оклопот таинствени вриежи на дамарите пред вградувањето нови жилави стентови Можеби вреди да се проба со оригинал плзенско па отпосле пак да се оптегнува стрелата баш пред влажниот влез на најтесната клисура
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Тука уште би сакале да напоменеме дека, веднаш на почетокот од секое интервју – под самиот наслов (кој објаснува кои се парничните странки т.е. кој работник против кој работодавач го во- дел спорот) и под поднасловот (кадешто сосем кратко е даден предметот на спорот т.е. за што тој се водел) – се дадени латински цитати [во оригинал и во превод] на познати римски правни максими кој имаат контекст токму со конкретниот спор, а коишто поради својата вистинитост и безвременска релевантност имаат огромна вредност како „авторитативни правни стандарди“ и сѐ уште, до наши дни, во неизменета форма важат во речиси сите 14 правни системи во светот – како основни принципи или како законски регулирани фундаментални правни начела.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во таквите ситуации се случува луѓето да се жртвуваат себеси за да го спасат животот на другите и за да ја одбранат својата претстава за високите морални и хумани вредност, оние кои ја покажуваат смислата на човековото постоење и важноста на потрагата по таа смисла за секое човечко суштество; - Некои раскази доживеаја јазична и стилска редакција затоа што, овој пат, се потрудив да вклучам преведувачи кои направија изворен превод или редакција на преводот според оригиналот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
