отруе (св.)
СПИРО: Еј, бреј брат Арсо, што тоаф човек си! И отруен човек ќе насмееш. И кога самиот си отруен...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Еве, да ми го паметуваш зборов: ако ме дадете за него, на самата свадба, на самата веселба, дома му кај него, ќе се отрујам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Мајка ми разбра дека Наполеон е отруен и ме испрати кај мајсторот во слаткарската работилница по млеко.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Тогаш треба да си го отруеме детето и да ни и к'ни коските додека е живо.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Наеднаш, преку негова волја, во зборовите му се проткаа непознатата тага и чувство за човек што му ја отрул душата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Знаев дека воздухот е отруен со иперит (и жабите се покриваа со пликови), додека многуте умирања на брегот беа предвидени како едно, мое.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Еднаш кога тој бик ќе го отрујам со ракија, кога со отров ќе го изгаснам неговото црвено око, дојди.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Стариов, волк да го уапе, ќе се отруе од него - толку е вечерва јадосан, - рече Трајан.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Некогаш играјќи децата ќе ја откопаат нашата плоча Под неа ние, подолу тие, утре вие Сите отруени од исти сништа - В земи да си ги видиме, барем, нашите краишта.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
- Ве отрула в крви нашата сина Разболина.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
И таа забранета јаболка што ја отру душата И прогонети во времето што нѐ остави сами - Амин.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Ја проба тамбурата дали е нагласена, ги понаплука бургиите што ги стегаа теловите, засвири и викна да пее: Отруј се, отруј, Мишо, мори, Зошто да си жива!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
16. МИ ГО ОТРУ СРЦЕТО, ПА СЕГА БЛАГО МИ ДАВА - а благото, како благо, сал на стомавот му годи, и во златна паница нека маџун да ми клава не ќе појде по таков пат до срцето што води...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Може тие и да ме отруја. Којзнае што ми клале во ракијата: лута вода, отров, сода за сапун.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му кинеле меса и му клавале в уста: „На, јади, отруј се од своето месо! му велеле, кога толку си желен за труење“ .
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас во моето детство бев изложен на поинаков вид опасности: можев да се исечам, да ме касне змија, да се набодам на трн, да се отрујам од некој див плод, да паднам од коњ, од дрво, да ме набоде вол и слично.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Како што лежеше вудвосан во дворот Бубичоски, запрета со нозете, како ѕвере кога е отруено, и остана така, скукален.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
По извесно време Илко ја напушти откако таа започна да му зборува дека тој е виновен за смртта на птиците и дека ќе го отруе за тоа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Еден ден Илко одби да јаде. Му рече на Мил: - Синко, жена ти сака да ме отруе... - Да те отруе?!
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Секоја куќа била должна да му дава по еден печен вол на ден за да јаде; кога дошол редот на Чулко Заумко, тој се послужил со итрина: го испекол волот и го премачкал со отров што го собрал од многу отровни змии; кога змејот го изел волот, се отрул.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
