петстотини (бр.)
Ова пусто турско не е од денеска, од петстотини години е пустинското, пусто да остане! Толку веќе!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Поправо, тие сакаа да си седат дома покрај жените, децата и стоката, како што си седеа старите петстотини години дури повелаше Турчинот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јадоа сватовите, пиеја, играа, фрлаа пушки пиштоли, изгореа петстотини ракети од разни бои, — и за напад, и за отстапување, и за примирје, — и веќе предзори едни си разотидоа, други капалдисаа и позаспаа околу трпезите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Скопскиот беглер-бег беше и паша – командант на скопскиот гарнизон, та нареди, еден табур од двеста души платена редовна војска да тргне во оваа експедиција, а во Кавадарци го пречекаа и му се придружија тиквешките бегови на чело со Јашар-бег со петстотини свои луѓе и уште толку башибозук, собран по целата Тиквешија за пљачка по Мариово.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И за неполн час се направи карма од петстотини товари дрва.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не поминав ни петстотини метра кога гледам и една друга трага се плетка со трагата на зајачето.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ако најпосле ти наоѓаш за згодно да платат неговиот глава, тогаш јас сакам за неа барем петстотини лири.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Многу старци и старици се пренесоа во далечното минато и почнаа да тврдат дека овој ќе биде Крали Марко, кој преспал петстотини години во некоја пештера по Мариово, каде, кога влегол ја закачил сабјата во стената, која сега сама паднала, го разбудила и му рекла дека дојде времето кога треба да му одмазди на Турците за нивните зулуми.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Остави тројца јузбашии со петстотини војници по левиот брег, а сам тој со двајца и толку аскер почна систематски да ги претресува селата и планините по десниот брег. Му се придружи и витолишкиот јузбашија со стотина војници и положбата на Толета се влоши.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таму, пак, каде што се зглобуваат јужниот и источниот лак, за уште петстотини до шестотини метра над сртот на Потковицата, почнувајќи рамно од него, како некаков глужд, кој настанал поради тектонски шинувања, се извишува Чауле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Немаше сила што можеше да ги помести, освен можеби катастрофалните земјотреси кои се повторуваа во градот на секои петстотини години.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Вчера извадив од банката петстотини долари. Размислував за тоа. И кога тоа се случи, знаеш... Кора...“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Минаа петстотини, илјада автомобили, и нешто имаше на сите тие лица.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„А зошто да не биде некоја друга ноќ, во минатиот век, или пред петстотини години, или пред илјада?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
LXXIV. Припадниците на споменатата вера во иднина нема да можат да бидат дополнително обременети со ниедна обична или посебна задача повеќе од католиците, и тоа во склад со својот имот и способности. (...) Објавено во Нант, во месец април во милосното лето илјада петстотини деведесет и осмо на нашето владеење.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во следните петстотини години ги има вкупно триесет, а во наредниот милениум уште шеесет.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Евтините апликации им овозможуваат на поединците да пишуваат на своите екрани исто како што Гутенберговиот хардвер-софтвер им овозможи да пишуваат пред петстотини години.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
(Таква сигурност, тоа подоцна го видов, во циркусот немаше; никој таму не можеше да ти гарантира дека, иако си извел една точка на трапез повеќе од петстотини пати, ќе ја изведеш и петстотини и првиот пат.)
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А кога платив петстотини златници вкупно за црниот отровен створ со крст на грбот, го зедов чудниот товар, кој од не знам какви причини, за Писмородецот беше поскапоцен од товари злато (оти рече ќе ме убие од биење ако не дојдам за шеесет дена) и тргнав назад.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И ми изброја петстотини златници, ми рече да појдам на пазарот во Дамаск и да го најдам тој и тој човек, Амореец, трговец со чудни нешта.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
