пиво (ср.)
Не го чувствува остриот мирис на згниени дуњи, ни дебело напластениот прав по расфрланите кошници, куфери, вази, книжни цвеќа, порцелански чаши за пиво, распукан будилник, картонени кутии, скршен глобус, парчосани географски карти...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Секој ден изнесуваше сѐ појаки аргументи: млекото, месото, јајцата, овошјето, па уште ладна вода, пиво, сладолед...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Додека нашите градови и гратчиња мирисаат на скара, во Келн е специјалитет кокошка печена на електричен ражен, која се продава на секое ќоше, во секое кафеанче, заедно со пиво и со други сувомеснати специјалитети.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во тој момент пред купето се појави кондуктерот, кој ни го прекина појадокот, а по него и еден со количка, во која имаше кафе и пиво. Но, никој не купи ништо.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во Прага се пие пиво на секој чекор. Во пивниците, на долги столови, како некогаш, со парче салама, сендвич или „дунајски“ колбаси или пак со унгарски гулаш.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А кај Англичаните седнале некои грчки офицери, неутралци, јадат чоколади и пијат пиво.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Дали ве врбуваше? — Јас гладував, велам, а тие менуваа сенки и се ладеа со пиво.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Куќата се исполни со народ. Јас, Саше и Љупчо (пријател на тетка ми Ана), постојано одевме до самопослугата и влечкавме полни торби со пиво, кока-коли, сокови, салами и кашкавали.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Приватно, ги користам и во пародично-носталгични мигови: 1 чинија пржени кикиритки + 5 шишиња пиво + 4 гимназиски другари во зрели години.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Апчо, Клапчо и Шљапчо веќе беа насадени на три барски столици, со гајба пиво пред нив, што рамномерно се празнеше.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Од друга страна пак, да можам денес, со помош на некоја сѐ уште неусовршена технологија, да му појдам во пресрет, со какво задоволство би му позајмувал пари, или уште повеќе, би излегувал со него на пиво и би муабетел за старите добри времиња?
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Да замислиме, доколку воопшто е можно да се замисли таква наизглед бесмислица, дека зборот „јако“ во нашиот јазик значи и „јако“ и „слабо“ (dass das Wort “stark” in der deutschen Sprache sowohl “stark” als “schwach” bedeute); дека именката „светлост“ се користи за означување како на „светлост“ така и на „темнина“; дека некој пивото го нарекува “пиво”, додека некој друг го користи истиот збор кога зборува за вода; го замислиме ли тоа, сме ја доловиле необичната пракса со која старите Египјани обично се служеле во својот јазик.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Додека си потпивнуваше пиво од полупразното шише, столицата ѝ го масираше грбот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Поголем дел од државите дозволуваат продажба на пиво и вино во приватните продавници, додека некои држави продажбата на жестоки пијалоци ја ограничуваат на државните продавници.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Историја: традицијата на пиење вино и пиво во Велика Британија се негувала со векови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овде е многу топло. Сто осумдесет и третиот ден од годината ги спушта ролетните, влкучува вентилатор, чести гајба скопско пиво најладно.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Ја отворив портата позната, ги собув патиките, си отворив едно ладно, скопско, фридижирано пиво, се истегнав на фотелјата, го вклучив телевизорот, потегнав една добра, долга, рамнодушна голтка и ждригнав во моментот кога на екранот Боги запали цигара, вртејќи му го грбот на авионот кој заминуваше некаде далеку, многу далеку.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Кафеана. Речиси празна. На една маса седи Анѓеле. Средни години. Пие пиво.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Помислив дека сигурно удрила четиринаеска и дека добро би ми легнало едно ладно пивце во некое празно кафуле со чисти чаршави и со добро извежбан џубокс-евергрин.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Носи две пива.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
