плакар (м.)
Одвај дочекав да биде 18 часот попладне. Ги облеков најизвалканите и најнеугледните пантолони што ги имам и најизбледената маичка што ја пронајдов во плакарот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Види, види какво безредие во плакарот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Кој би можел да ги спои неговата расприкажана, полничка личност, мустачињата а ла Клерк Гебл и љубовта кон шарените вратоврски и цицлести жени со неговиот минималистички уреден ергенски апартман: црно-бели театарски фотографии, три старински фотелји, а плакарите со стотици костуми и вратоврски и креветот вовлечен, камуфлиран во ѕидот, незабележливи како и музичката кутија, што ја сокриваат листовите на големиот фикус во аголот на собата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Потоа ги редам на најдолната полица во плакарот - за собирната акција на секундарни суровини.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Малку е кабеста но плакарот ја прибира, малку е незгодна но ѓубрето го збира.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Костумите во неговиот плакар, го загубија редот, на пријателите околу себе можеше да им понуди само огорченост која никој не ја сакаше, така што тие почнаа незабележително да го избегнуваат.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Три тома да ви седат у плакар и да ги бришете од прашина со години е стварно бескорисна работа.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Ја чуваше во убава кожна футрола скриена длабока во плакарот во спалната. Дури се плашев од неа.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Ивона покривајќи го со наметката извадена од плакарот, низ насмевка тивко рече: „И големите паѓаат ако не направат стратегија на своето однесување и постапки“.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ама, нема да биде наведено дека во ходникот треба да направиш плакар од ѕид до ѕид, само за чевли, патики, штикли и чорапи внатре во секој чевел, заборавени, се разбира, и смрдливи, се разбира уште повеќе; и табла со шајки за сите комплети клучеви закачени заедно со „амбрелите“, и секогаш фали твојот клуч, нели?
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Триве последни заемки најчесто се употребувале за означување вид денешни плакари, вѕидани долапи, рафтови слично, а дел од нив се и во денешна употреба.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Наместо да го надминеме тајниот срам и самотните задоволства на својата сентименталност, како што сакаме да мислиме, ние многу грижливо сме ги ставиле в плакар.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Плакарот тука не треба да ја прикрие хомосексуалноста како идентитет и желба, туку треба да ја прикрие хомосексуалноста како настран афект, сензибилитет, субјективитет, идентификација, задоволство, хабитус, родов стил.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дали е тоа епистемологијата на плакарот и нејзините многукратни двојни врски, продорниот режим на хетеронормативноста и на хомофобијата, врховното значење на родот, неспорната заводливост на мажественоста, незгасливата желба за убавина или невозможноста хомосексуалноста наивно и невино да се искуси како нешто сосема природно, светот во кој суштествуваат геј-мажите постојано ги потсетува на нивната неизземеност од животинските стварности на сексуалното раслојување, на културното значење и на општествената моќ.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
