поза (ж.)
БОГДАН: (тој досега земаше колку се може поважна поза накај Милка). E, девојко, шта велиш сак?
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Се движеа меѓу два реда војници замрзнати во својата службена поза.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Братучедите се погледнаа и долго се гледаа. Кога се разбраа, Србин се врати во својата замижана поза, а Шишман ја продолжи работата пред себе.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тоа беше некоја малечка сликовница, никој и никогаш не ќе може да објасни од каде и како беше створена во домот, малечка сликовница на која беше прикажана една мошне привлечна жена во различни пози.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Контрашенко зафаќа поза, како пиењето да е негов изум.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Значи, на грчки, вели Јоанидис и зафаќа некоја поза од дресер на животни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Малиот праќа бакнежи. Кртовица завзема пози. Рајата надвор скандира и аплаудира.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Курта зазема типична поза на перспективен играорец. Вади марама како и сите искусни орски лидери.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
ТВ Лицето прави ТВ поза.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Дури сега забележувам дека дервишите кружат околу едно стилско канабе, на кое, во поза на Мме Рекамие, е оптегната нашминканата гимназијалка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во една мошне агресивна, дури брутална, поза, актерот препорачуваше дека оние што патиките ги користат за да ги стават на масичката додека гледаат ТВ, или да прошетаат до фрижидерот, или за да ги „покажа“ - тие ни случајно не треба да ги купуваат авиа патиките!
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Додека ја набљудуваше жената во нејзината карактеристична поза, со цврстите раце кренати кон жицата и со истурениот широк задник како на кобила, тој за првпат забележа дека е убава.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Со каква самовозљубеност го извади пергаментот од под својата риза, и како само го разви свитокот, и како читаше, и во каква поза, како трубач небесен!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И потем направи една подолга драмска пауза, зазеде една особено смешна, надуена поза и продолжи: „Марксистичката револуција го разурна целиот духовен свет; љубовта кон татковината, националното чувство, односот кон историјата, кон семејството, минатото и иднината“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тука, се разбира, не ги вбројувам исклучоците (имаше во циркусот и една жена што можеше, лежејќи на стомак, да се свие во половината и нозете да ги префрли до лицето; често нѐ забавуваше пушејќи во таква поза); но во циркусот имаше и поинаков став кон техниката: најмногу се работеше на техниката при изведување на точките, а при изведбата на точката техниката мораше да се заборави; во спротивно, се плаќаше со живот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се обидувам, обратно, да заземам поза на недопирлив, но колку повеќе се трудам, толку е позалудно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Зеде поза, колку што се може, на спокоен човек што има време за другиот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Дури откога помина едно време без никој од нас да зборува, тој се обиде, како што правеше и порано, да се повлече малку наназад на столицата и да се исправи, во посигурна и постабилна поза.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На друга страна, ги мрзел сите оние што себе си се сметале за авторитети и во своите односи употребувале помпезни пози или гестикулации.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Човеков си дозволи една сосема неприродна поза: глумеше дека не го забележува моето наближување.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
