поплука (св.)
„Ако а видел човек прв мечката, ќе се уплашела, ќе го поплукала и ќе избегала од него, а ако го видела првин таа, ќе му врлела и ќе го изедела.“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го забришува од лигите, од сукрвицата, од ирата моја, и: плук, плук, да не те урочам и да не те настинам, слушам како му вели на детето и го поплукува на обравчињата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
После си поплукува и под ноктите свои.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Што, можеби и не е човек, - се поплукуваа жените в пазува, па потоа врескајќи ги собираа децата околу себе како квачки и се заклучуваа дома.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И плу, плу, ќе ме поплукаат за од зарек, за од лоши очи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На некои места беа поплукани од муви, што значи некогаш, во некој период, тие стоеле на отворено.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Самиот ги избира жртвите што наумил да ги усреќи, самиот тој ќе одреди кого ќе го поплука, а кого ќе го фрли и во шепите на смртта.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
