поправа (несв.)
Ако, пак, некој рече дека не ги донаправил добро, бидејќи и сега се доправаат, и на тоа ќе одговориме: „Исто така и грчките многу пати се поправани од Ахила и Симаха, а потоа и од мнозина други.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Оти позгодно е да се поправаат после, отколку првпат да се создаваат.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Кога помина преку неа, Мече се наведе како божем ќе поправа нешто на количето.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ни алишча барам, ни работа барам шо не може да работе алишча имам од Стоанка, ќе има шо да носе, а дал господ и сермиичка, сама да си потправуа по нешчо.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ги стисна забите. Не, грешам, се поправи. Тоа е гавранот со очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А-а?!... Што правиш, сите си отидоа. Извика од вратата Драган и застана зад неа, поправајќи си ја врската.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Чичкото што дојде да ни ги поправа славините дома беше необично симпатичен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Опинчиња поправаше, а сега и куќа и имот има, стоката до Солун си ја продава.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Снегот веќе не паѓаше така насилнички, небото изгледаше попроѕирно, но со тоа воопшто не се поправаше положбата на момченцето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
ги гледаше Висар на широкиот пат крај езерото испоседнати Ѓупците со разни бакарни садови што ги поправаа, калаисуваа и продаваа, ги гледаше како одат по куќите и бараат нешто за јадење, тропаат по вратите, а луѓето им викаа: „Сиктер, никогаш вас човек не може да ве нахрани; и кога Ѓуптинот го поставиле за цар, тој прашал: А што ќе правам за леб...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кога почна црквата да се поправа од гранатите што ја продупчија, се реши да се направи и нов иконостас на местото на стариот што изгоре.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кога помина лошотијата, кога Бандо и жена му се посмирија, по неколку ноќи преспани кај пријатели, се вратија во куќата и започнаа да ја поправаат, Бандо ги извади камењата од езерото и одново почна да го ѕида ѕидот од куќата на истото место каде што и си бил.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Пролети, младичот прво ги отвораше прозорците А потоа ги поправаше часовниците, ги чистеше, разместуваше...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Сѐ се прави и сѐ се поправа дури си млад, вели, а после само ги жеволкаш годините.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не гледаш луѓе да киснат опинци во јазот, да поправаат опути.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уште срам имаше тогаш, велам, да ти покапе лицето, Стојно златна. - Велјанице, ме поправа Велјаница Пармакоска.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Де им свиткувам цигарче на ранетите, де им подавам вода, де им ја поправам перницата или ги покривам, ги тешам, слушам што раскажуваат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Потоа луѓето се нафрлија да купуваат алатки за работа: искупија плугови, гребла, копачи, мотики, сорови, клинци, шари и зафатија да ги поправаат куќите и плевните, да ги ораат нивјето, да сеат, да садат, да ги режат овошките; го тераа добитокот да пасе по планините и високите места каде што тревата беше чиста.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
И не беа помалку изненадени кога ги видоа мажите како, качени на покривот на господарската живеалишна зграда, ги преуредуваат керамидите, како сами ги поправаат чардаците и ги кастрат роните дрвја.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Едно попладне појдов до чаршијата да го поправам рачниот часовник, подарок од татко ми за матурата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
