поредок (прид.)
Тоа што мене ми се случи се случува поретко отколку кога еден цел град митолошки ќе нестане под вжештена лава.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Требаше доста време за да може да забележи како прво се испрекинуваат, а после како стануваат сѐ поретки, морничавите потреперувања на малото телце на срнчето, кое не забораваше да биде постојано притиснато некаде, во некој ѕид зад себе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Човекот ги уништува. Сѐ поретко и поретко кружат во облаците, - рече Бојан.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Но, за жал и за срам, птиците денес се сѐ поретки.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Таа беше една од поретките икони на која немаше напишано ништо: Пепел, меч на светец во црвена кошула и жолта птица која слетува врз пепелта.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Мора да ги налутив надлежните поради ваквите мои критички мисли за поредокот на небото.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Патуваа заедно, во колони. Зад повеќедетните семејства одеа повеќе кози, а поретко и по некој прч.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
По оваа историја, тие се смирија и започнаа сѐ поретко да се појавуваат. Сега сум сам.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Таа е причинета од невробиолошките процеси и е исто толку дел од биолошкиот поредок, како и која и да е друга биолошка одлика, како што се фотосинтезата, варењето или митозата” (стр. 90).
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
(...) Вистинската фантастичност не се состои толку во строго прераскажаните околности колку во одекнувањето на отчукувањата, ненадејните удари на срцето нам непознато, поредок што секој момент може да нѐ искористи за некој од своите мозаици, исфрлајќи нѐ од здодевноста, е затоа за да ни турне молив или длето во рацете.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Отсекогаш знаев дека најголемите изненадувања нè очекуваат токму на местото каде што конечно би научиле дека ништо нѐ не изненадува, разбирајќи под тоа да не се вџашуваме пред нарушувањата на поредокот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Настојувањето со индивидуална maniera да се прикаже светот со разнишан поредок почнува во Фиренца.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Со тоа е можно поимот „реално“ да се релативизира во таа смисла, што е нешто пореално, колку што е погусто, и толку попотенцијално, колку што е поретко.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Не поретко тој нѐ импресионира со својата техничка виртуозност и го привлекува нашето интересирање со своите иновативни експерименти што ја возбудуваат публиката, навредувајќи нѐ со својата безгрижна незаинтересираност за светоста на уметноста и за митската фигура на уметникот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
За маниристичкиот „поредок“ Некаде околу 1580-та новите елементи на знаењето од настанувачката природна наука почнуваат да го потиснуваат повеќезначниот свет на тнр. magia naturalis, иако тие два света, експерименталистичката научност и магиско-природофилозофски концепт уште многу години по 1660-та интерферираат.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ја скри ноќта, на која ѝ се предаде шумата, сѐ поретка и поретка.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Со тоа е можно поимот „реално” да се релативизира во насока дека нешто е дотолку пореално доколку е погусто, и дотолку потенцијално колку што е поретко.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Така, со губењето на чувството за повраќање, со множењето на деновите, со оддалечувањето од настанот во нивата, стануваа сѐ поретки и обидите да се исфрли она што веќе растеше во неа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Земанек седеше на своето место; очигледно, и покрај сите физиолошки потреби за сон, што обично се викаат мамурлак, тој беше совладал еден физиолошки закон; на тоа го обврзуваа редот, поредокот, општеството.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во несреќата, беше среќен што десната рака, со која ги прелистуваше страниците на книгите и сѐ поретко пишуваше, му беше сѐ уште жива.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
