посетува (несв.)
Нивните односи беа поблиски отколку само како однос помеѓу професор и студент: Мисирков често го посетуваше домот на својот професор и разменуваше писма – на полски и на руски јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Место него улицата ја посетуваше груб и ќелав полициски агент со очи-копчиња впиени во прозорецот со чипкени завеси.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но зборовите на мајка ѝ како ќе биде утре само таа в село писмена; како ќе може да чита „големи книги"; да пее в црква та дури и писарка на спаијата може да му стане и да вади добри пари, — сето тоа ѝ даваше кураж да издржи и редовно да ја посетува школата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Како мала учела балет, свирела на пијано, посетувала театри, концерти, многу читала.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А народ: мажи, жени, деца, млади невести, подгрбавени бабички, старци со бастуни - пак ја посетуваат црквата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Од сите куќи најмногу ветеринарот Скрез ја посетуваше куќата на Цанул и најмногу својот бик го спаруваше со неговата крава; влегуваше ветеринарот Скрез со жена му на Цанул, Цанулица, во ќералот кај кравата, и додека кравата блажено подмукнуваше под бикот, блажено подофнуваше и Цанулица потфатена од ветеринарот Скрез.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Лајпцишкиот велесаем го посетува цела Источна Германија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Трибојната куќа на герлите, која е до самата главна улица „Кенинг-штрасе“, не ја посетуваат штутграѓаните.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Пишуваше дека во неа навраќал во свое време Балзак и дека, кога доаѓал овде, го пиел тој и тој пијалок а сега кафеаната постојано ја посетувал Жан Пол Сартр.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Посетувајте ги! Чистете ги, положете китка цвеќе.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Немој повеќе да ме посетуваш, му велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си легна да спие, велат, ја посетува во сонот...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не одеа често на задушници во гробиштата, не ги посетуваа умрените како порано (и тие како да им се одмилуваа, како да им тежеа во сето ова неспокојство и нерасположеност); и во црквата не одеа почесто, освен на големите богослужби.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Патрицијот имаше пријатели низ целото царство, и надвор од него – во Новгород, Стефан и Зосима ѓаконот, во Венеција браќата Винченцо и Паоло Пеголоти, чие гостопримство обилно им го возвраќаше кога тие го посетуваа во неговиот дом.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Љубовникот, со полно кесе кикиритки, ги посетува трите Ани во наивните три круга од креда: Ана во првиот круг е матурантка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Идејата за руина, нпр. кај Бењамин, се поврзува со копнежот по архитектура, конструкција која неотповикливо е разорена, но чијшто фантом на тоталитетот сѐ уште ја посетува таа руина.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Својата прва слика ја насликал на 15 годишна возраст: „Тогаш, сѐ уште го посетував лицејот во Руен.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Олошот“ што го посетува Просперо се состои од голи или одвај облечени мажи, жени и деца, што ги носат атрибутите на нереиди, менади, кентаури и олимписки богови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Се појавуваат флешови на Хитлер и Сталин, инсекти и носорози, The Wild Bunch i Midnight Ex- press експлодираат на прозорецот од мотелската соба додека двајцата водат љубов пред заложникот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Кога селаните забележаа дека Богдана одамна го нема да излезе во градината, дознаа дека е тешко болен и некои од сожалување почнаа да го посетуваат и да му носат понади.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
