празно (прил.)
- Празно. Бубачката ја нема. - Бубачката е во твојот џеб, со крстосани раце преку гради спокојно рече Петко. - Претреси се.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Лажеш. - Ти лажеш. Откопај го кутичето и ќе видиш дека е празно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ги симна торбите со лебот, некое парче старо сирење, сол, лук и кромид и накачи горе Влајков Шопур да набере дрва, да не го тера празно магарето, бидејќи вејќи немаше во колибата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Прикаската дека вујко ѝ, еден антиквар крај Сена, ѝ помага, звучеше празно, безживотно.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Беше загледан во празно и молчеше. Потоа полека се доближи до сивиот кактус во аголот и го сврте грлото на шишето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Шибај, обиди се! Со негова лута пот течеше полека во неврат и времето, како што течеа од празно во пусто и промашените комбинации.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Јажето падна врз главата на Арсо. Синото око горе остана празно и чисто.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Јас нема што да свршувам. Сѐ е празно во мене. Јас немам цел.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Со тоа како да го снема и денот и неговата длабочина и наеднаш сѐ стана сосема, сосема празно и плоско.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Нека биде лесно, без тоа гризење, вака лесно и по малку празно, но и здраво.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега можеше уште само да стои увиснат на прозорецот во одајчето, откако ја затвори зад себе вратата, без да фрли ни еден поглед назад, а пред него снегот продолжуваше неподносливо трпеливо и вртоглаво да го ткае својот превез под паднатото небо, безизразно и морничаво празно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Веќе неколку дни како селото е останато празно. Со учителот заминаа речиси сите мажи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Војводо, градот врие од луѓе, од автомобили, од музики, од врева. А мене сѐ ми е празно. Сѐ!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Јајцето стои цело, а празно. Го испила месечината.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некој испукува со пушката во шумките, во празно. И јас одново потрчувам, се лизгам, се завлечкувам. 66
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Напред! Не е значи празно. И по мене идат војници.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ситен, црн прав. Небото е празно, пусто.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Другите четворица Турци, престрашени, не можеа ниту да отстапат ниту да напредуваат; само пукаа во празно и заедно со своите коњи тонеа во живиот песок.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во слободното време, во неделите и празниците, кога полето е празно, освен овчарите, воларите и говедарите друг никого нема таму па тоа не мора ни да се чува, сам ги истреби и ги огради изворите во Јасики - оттогаш жителите на Потковицата ги викаа Веданови Извори - а во делниците од наутро до навечер, а во убавите лета и преку цела ноќ, го обиколуваше синорот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А поарно беше да не го правев тоа и да ја сонував зелената влага на долината во која ми призна гледајќи празно дека со мене те сврзува нешто повеќе од љубовта.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
