премногу (прил.)
АНТИЦА: Премногу. Само... како мислиш да направиш?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Решивме да направиме свој циркус, да се вежбаме и да појдеме по светот. Беспризорните беа занимливи - имаа премалку леб, премногу фантазија.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тоа високо момче со предолг нос за своите години веруваше премногу во себе.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На Мартина, уште кога тргна кон нив, му затупка срцето, но беше премногу горделив за да се откаже да оди накај нив.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
VIII Сѐ до вечерта Бошко го мачеше забелешката на Најда, но тој премногу се надеваше во одењето кај Дика во селото преку Пелистер, за да може да најде сила да го открие значењето на зборовите што му беа речени.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Понекогаш, во својата нежност, старецот премногу го ценеше животното верувајќи дека тоа му ги разбира зборовите.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но јас сум свикнат на крв, рече. Не е премногу крв за една вечер.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Оти нивата зимава премногу јачеше и сепак нов ја заора плут а Минца иако искрено плачеше можеби пошла за друг.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
3. немир Но веднаш доаѓа нешто што личи на превез од плач оти е многу густа поплавата од изневерени спомени па долго треба да рониш додека се уловиш себеси – шкољко од премногу лажни и премногу ретки бисери Оти е голем тој град со огромни риби од улици што безредно пловат по немирното езеро од сонце во кое лесно би можел и безразложно да се изгубиш
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Некаде ѕвони. Премногу дамна и сега.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Јас живеев во крв, јас сонував крв. Не е премногу.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Зашто знаев, премногу знаев.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сигурно него го имаат насила потурчено си рече и премногу се натажи што нема да го најде кај христијанскиот господ.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Најсетне сфаќа. Доцна. Премногу доцна. Но сфаќа: амбис без дно... Ужас.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Јас и ти премногу добро си ги знаеме опачините за да си бидеме интересни.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Не гледај ме така, ти се молам. Премногу крв имам на себе за да можам сега, токму во овој момент, да се откинам од нив.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: (Ја пали цигарата.) А јас пушам премногу. (Седнува во фотелјата.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Влезе во огнот, а неговиот дух беше премногу нужен за силни пламтења.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Премногу е жестоко тоа. Немаше сили дури да си ја тресне главата во ѕидот...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Само пет минути пред тоа непознато лице го извести директорот, некој си Французин Берже и тој остана жив, но премногу уплашен и растроен.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
