премолчи (св.)
Со премолчувањето на нашето покрстување се премолчува и процесот на образувањето на нашата писменост.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сигурно ги истенчил усните, ги набрал веѓите, премолчил пред оној кој му го кажал тоа, решил во себе: - Ќе ми платиш! ***
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Гледаше само да премолчи и некако да не се споменува тоа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Не, ти си прв, ќе ја наведнеше главата. Прв?... Ќе ја закопав во себе својата смеа и ќе премолчев дека знам - јас секогаш сум или прв или втор.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го фатив под рака мојот драг учител и, без црвенење, без премолчување и на најинтимни работи, пред никого уште не искажани и не признаени, - му се исповедав како на најблизок.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се закануваше и молеше, се довикнуваше и се одзиваше, се повикуваше и премолчуваше, а сеедно остануваше да пишти, да вреска, сета таа единствена глутница, која заедно бараше некој одговор и заедно остануваше без него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И да замолчат, ако немаат да кажат нешто друго, како што им се вели на децата. Премолчете, едвај.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Само со погледи се разбираа доволно за да можат да си ја премолчат тагата во душите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- И јас така мислам, - по пауза рече Шишман и конечно после сите колебања, решија таа работа да ја премолчат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Најчесто премолчував на директните прашања или ги извртував работите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Задачата на уметникот сигурно и денес не е неа да ја премолчува туку отворено и вистинито да ја кажува.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Уште кога го видов снегот на Алилово сиот искрвавен ми дојде да извикам Крвави Водици, но за да не ги исплашам луѓето си премолчив, вели Максим гласно и не свртувајќи се назад, спрема Лазора и спрема другите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Глупости! Општи места! Треба да ги избегне. Или да ги премолчи.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Но никој од операта не можел да го премолчи скандалот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А таа беше навикнала на своето име па, кога го премолчувавме, се однесуваше необично.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тие секогаш се разбираа низ премолчувања.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сите имаат имиња како од некаква криминалистичка оперета, или филмски прекари (Рафал, Џони, Браво, Скот...), го премолчуваат својот идентитет, чекорат по облаци, благо, речиси нежно се лизгаат кон смртта и на крајот себе си го дозволуваат луксузот на кукавичлакот за конечно да фрлат сенка на својот „имиџ“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
А и таа, Нова Година, не премолча.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Затоа премолче. Слушна дека мајка им отсечно рече: - Ајде деца, донесете нешто да каснеме.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
А имаше еден младич, не му се сеќавам на името, но беше навистина моќен говорник. Тој ништо не им премолчуваше!
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
