препрочита (св.)
Ќе видиме... - мрмореше Џивџик препрочитувајќи ја пораката.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Мајка му го читаше и препрочитуваше писмото, и ронеше солзи: колку што се радуваше што е здрав и жив, толку тага и јад ја обземаше.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ќе ти помогнам, му откликнуваше таа на еден осамен човек, и дури сонуваше крај него. тој низ неа го препрочитуваше житието на морето, ја впиваше неговата синина, па одново бела полетуваше во зорите сѐ до капка одново дури не го препишеше морето и дури не ги јагленоса ѕвездите мапи на неговите кораби.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Не, навистина не сфаќам. Толку не сфаќам и не би сакал да сфатам што препочитам да му признаам дека сум умрен.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Во тоа време, московските интелектуалци страсно се интересираа за зен- будизмот, го читаа и препрочитуваа Карлос Кастанеда.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Наеднаш, како што човек прави понекогаш со книга за која знае дека ќе ја прочита и препрочита секоја нејзина страница, ја отвори на друго место и се најде кај третото поглавје.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го препрочитав два-три пати мојот текст и бев многу задоволна од него и од себе во таква улога.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И пак го препрочитав писмото за уште еднаш да си го мачам срцето.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Седнат сам до масичката со машината за пишување, сред бледата светлина од лампата со слаб напон, ги препрочитував редовите.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пофаќајќи овде-онде по хартиите за да направам некој ред и за да можам подоцна, по чакарењето низ прозорците, по здогледувањето повремено на по некој што поминува, што ја поткрева главата кон мојата соба и, молчејќи, без ни да се накашла, заминува, пофаќајќи, значи, по хартиите, го најдов оној плик со писмото на брат ми од Мелбурн и зедов да го препрочитувам.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога авторот ги препрочита редовите што се однесуваат на неговата средовечна помама, кога увиде колку се исцедени од романтично видување на една жена, си рече, Старееш, старееш, авторе.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ги донесоа досиејата на секој што можеше да биде тоа, ги читаа и препрочитуваа, ги отклопуваа и заклопуваа, ги исчитуваа и обработуваа, но уривачот не го најдоа.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Сѐ на сѐ ако беше потребно да се стори нешто во врска со моите објаснувања околу спомнатиот културен преглед, можеше да се констатира дека помеѓу испитаникот и службениот орган во текот на распитот е дојдено до недоразбирање кое можело да биде надминато со повнимателен приод кон текстот или преку негово заедничко препрочитување.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Препрочитувајќи ја изјавата на Цвета Басотова бев навистина вчудовиден. Но умот сѐ уште ме служеше.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Имаше притоа Мехмед паша постојано при себе и еден стар ферман со султански оловен печат стасан до дедо му, славниот Исхак-бег, кога овој стана заповедник на Скопје: ферманот беше пишуван со рака и зелено мастило, а дојде во футрола од ѓон, со сребрени скопци, и залепена со восок: не само што постојано го препрочитуваше тој ферман, туку и го учеше на памет.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Те нема дури ни формално: доколку внимателно ги препрочиташ сите 64 нејзини писма, коишто (впрочем!) го претставуваат најдобриот и најинтересен дел од Твојот епистоларен роман, лесно ќе забележиш дека Елен Лејбовиц Тебе секогаш Ти се обраќа со неутрална формулација Господине, а безмалку во секое обраќање нагласува дека информациите (за Тебе и за Твоите книжевни и други планови) воопшто не ја интересираат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Шармот на невидливото ќе го опседне
и тука навистина ќе наликува на тебе;
ќе пребарува по писмата, песните, интервјуата
ќе разговара со современиците, преживеаните
ќе ги препрочитува нивните мемоари
и дневници
ќе гази по рабовите
ќе се загледува
де на лево - де на десно
одржувајќи рамнотежа
за да стигне до крајот
со непрестан зазор да не би да падне
некаде на полпат
како тебе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И додека ги прелистувам и ги препрочитувам, постојано ми се врти мислата во кој литературен вид да ги преточам: во роман, патопис, репортажа, мемоари?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Избезумена, препрочитувам одново, не можам да поверувам ...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Ти знаеш дека човештвото ќе те чита и препрочитува, дека ќе зборува за тоа што рече ти за човечкото суштество, за неговите соништа и неговата стварност, за неговото свесно и неговото несвесно, за тотемот и табуто, за таткоубиството и инцестот, за Еросот и Танатосот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
