пресрет (м.)
Но ти опасноста ја презре, и во пресрет, диво, на болниот му летна знак. . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
В сенчести гранчиња тука кукајца се вести штом пролет ќе наближи само, таговно в пресрет и кука.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Зачекори во крај, во непостоење, во пресрет на два истрела и еден празен крцкот на веќе испразнетиот механизам.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А и самиот еднаш е измамен, оставен, требаше порано да станам, да ја врзам сината кравата, да им појдам в пресрет на дрворедите. Едноставно, без патетичност.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Уште рано премина и тој преку Црна на Чебренскиот Мост, каде што му излезе во пресрет поп Пејо со десетина вооружени момчиња од земската чета.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ќе беше збунета. А кога вечерта и трепкавите светулки ќе ни појдеа пресрет, ќе ја прашав - те милувале ли досега помускулести раце.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сите брзаа да му излезат во пресрет, да го поздрават и да го пречекаат во домовите најмилиот пролетен гостин: сонцето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Му замина во пресрет, чекорејќи бавно и полека палејќи една од своите ретки цигари.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во пресрет, на црвен коњ, со накривен фес на едното око, јаваше висок Турчин.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Во пресрет му идеше колона партизани.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Во тој миг неколцина помлади луѓе скокнаа во морето и запливаа во пресрет на коњот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Па сепак им беше криво толку што скоро заборавија зошто не им излегоа во пресрет.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Во истиот момент забележав еден човек кој ни доаѓаше во пресрет со две помали деца.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Кога го виде неговото разочарано лице, баба му тргна во пресрет.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Секој збор кажан на мене, или на Ели, или на тато од Вера беше топол, човечки, изразуваше некаква грижа, желба да се излезе во пресрет, да се помогне, да се направи добро.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Езерото веќе ги ниша соништата на светот. Вечерницата пак нив ги води по знајни и незнајни места во пресрет на муграта моја што постојано ја создаваме човекот ноќта и јас.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
И наеднаш пред уште дождот да капне во пресрет му идат и лисјето и земјата и птицата изгубена во жбунот и здивот мој заборавен во тремот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Не ни остана друго, освен да се вратиме на магистралата, кон Платамон, во пресрет на други кампови и одмаралишта.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Со цветно венче на главата, со распуштена руса коса дури до појас, со огрубено лице, со полна кошница бисилкови кивчиња и шарени предена одеше низ Потковицата и на сите крстопати и покрај сите води, и кладенци, каде што поминуваа, каде што пиеја и каде што пладнуваа Турци, правеше маѓии, па така никој, ниту Турчин ниту христијанин злонамерник не смееше да ѝ излезе во пресрет, не пак да ја земе на подбишега и да ја злоставува.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А властите во сѐ им излегуваат во пресрет; настојувајќи преку нив да го вратат животот во Потковицата, покрај што им ја вратија нивната поранешна земја, која ја имаше присвоено Земјоделскиот комбинат од Прилеп, им придадоа и друга.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
