претпладне (ср.)
- А ако нѐ фатат? - Претпладне во куќата нема никого.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не можеа да му го одземат тоа ни додека го водеа пред себе по долгата спружена улица во ветривото претпладне на пролетта.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Колку повеќе остануваше на прозорецот, тој можеше сѐ појасно да го открива тоа, а во длабокото претпладне тоа веќе сосема се одреди и се изјасни пред неговиот поглед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше сончево неделно претпладне кога чичкото влезе во нашиот двор.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Инаку, во сопчето дневната светлина вистински можеше да се почувствува само во јасните сончеви денови и тоа претпладне, кога сончевите зраци удираа право во прозорчето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Едно претпладне баба му го доведе четиригодишниот Тарик кај роднините.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Пак сакав да ѝ се доверам, но сфатив дека ако ѝ раскажам за тоа што се случи претпладнето нема да ѝ биде пријатно.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Може да биде облачно претпладне во јули: Вкус на пепел може да се чувствува во воздухот; може да се насети и мирисот на дрвото што се топи на огништето; да се почувствуваат натопени цвеќињата; да се прошета усаменички низ опустошени шеталишта...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
„Облачно претпладне во јули. Вкус на пепелта лета низ воздухот; - мирис на дрво што се поти на огништето, - натопени цвеќиња, - опустошени шеталишта, - зошто веќе да не дојдат играчките и темјанот? “, ќе наслика Рембо во неговите „Изреки“ и ќе продолжи: „сум оптегнал јажиња од камбанарија до камбанарија; венци од прозорец до прозорец; Златни синџири од ѕвезда до ѕвезда, и играм“.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И затоа цветот треба да биде собран најдоцна до десет часот претпладне.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се разбира, Кавала не може да се разгледа за едно претпладне, или за еден ден, само додека грее сонцето, затоа што таа не е мал град.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Целото претпладне го поминаа во ливадата чувствувајќи како да се наоѓаат во некое осамено рајско катче недостапно за очите на луѓето.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Едно момче па, со мустаќи, уште од прагот праша: - Тетко Анке, да не знаеш каде е Шекер. - На бензинската, денес претпладнево е на смена.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
А, незгодата беше во тоа што Нерка си замина во три часот, татко ми се јави од Болница и рече дека непланирано мора да дежура, па така, дома ќе си дојде дури утре претпладне, а мајка ми никако да се врати од работа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Наставничката предаваше, ја гледав внимателно, право в очи, веројатно мислеше дека сум многу заинтересиран, ама нејзините зборови летаа покрај мене и низ отворениот прозорец одминуваа надвор - во спокојното септемвриско претпладне.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Стоеше рамнодушно, вгнезден во влажната жар на претпладнето како во кал.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Остатокот од претпладнето му беше многу тешко да работи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Значи така, а? Претпладнево ме лажеше, а? – му се нафрлив.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Имаш видено колку инсекти облетуваат околу еден цвет во едно претпладне.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Нина не седна. Тргна накај двете девојчиња со кои претпладне скокаше ластик.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
