привива (несв.)
Не сме во Среден Век, па да тргува со тебе! Се прививаш: Мора да биде така. ***
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Нејзиниот човек. Го помисли тоа лесно, без срам, прививајќи се до внучката, која, топло стуткана под ќебето, мирно ја преспиваше оваа тмурна, леплива септемвриска приквечерина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Нејзините гради нежно се прививаат крај него. Устата ѝ е слатка.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
