прикаска (ж.)
Раскажи ми твој’т помин, јадове и глоби, милвам ја да слушам, бабо прикаски од баби...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Али сега, мили моми, нека ви прикажа прикаски од наше време... Слушајте, девојки! ***
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Прикаски болни, таговни Грутки во срце снеговни!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
4. Прикаски си останаа старите бочви со вино!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Лист по лист кини лист по лист нижи лист по лист превртуј, притискај, лист по лист милно, таговно реди и на долга низа од капки пот и надеж со клетва и зелена јад, со корав поглед на очите матни по кревките лисја ж'лтозлатни прикаска горка на живот клет нанижи безгласна а така јасна.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
И тогај ропство крваво векови ќе го покријат, само од тажни прикаски светови ќе се разберат.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Ѕидовиге на занданите темни грозни прикаски шепотат со страв.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Го ценев и затоа што призна дека сме посилни од него, им се радував на прикаските што ни ги расправаше за непознатиот скопски Рокамболо, одмаздникот Киро Атевиќ, за кој не знаев постои ли навистина или е измислен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Го разбрав. Го мрзеше да чита - јас требаше да го ранам неговиот ум со прикаски, да го спасам од вкочанетост и да му овозможам развиток, и пат кон иднината преку мене како преку мост.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
В сабота ќе дојдам да ми ги сменат крпиве. А тебе, малечко, ти благодарам за прикаската.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Знаев. Еве ја, плашлива, со густи плетенки, во ученички сатен и со стара, наизуст научена прикаска дека ми е ќерка - Ана Боткин од седмо бе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Далеку, грми. Ќе плисне како во прикаските на Библијата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од уста на уста, прикаската стаса до Поп - Пауна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Му раскажував прикаски што сам ги измислував.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Всушност, бидејќи Французте беа добро засолнети, малку можеше да се види, но според прикаските, нивниот живот во споредба со животот на оваа страна на линијата на фронтот беше скоро оперетски.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Прикаските попрестанаа и во купето сѐ се смири, освен силното `ркање на оние од Сурдилица, што тој ден во возот премногу јадеа и пиеја.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Прикаската се кине или Кара-Демир веќе не слуша што се случило пред жетвите во некој врел, сончев ден каков што тие не ќе дочекаат.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Така се разнесе по куќите прикаска од безброј парчиња, без почеток и без крај, без смисла, како и обично што се случува во такви прилики, една доверливост што минува од човек на човек, за задграничната дејност на Марко Проказник.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Јага Перуника ги крпеше парталите на децата и со тивка тага ја слушаше во себе прикаската за неговиот живот, поточно делчиња од таа прикаска.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тој самиот никогаш не рекол дека сето тоа било вистина но не им се спротивставувал на прикаските.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
