протагонист (м.)
Овој дел од патувањето на двајцата војници, одбележува една историска епоха, ја бележи апсурноста и трагичноста на таа војна, која воглавно се отсликува преку нивните регистрирани доживувања (низ исповедта на нараторот, кој знае сѐ, но не е сосема сигурен), без да се свесни, или се нецелосно свесни протагонисти на тие дејанија...
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Татко ми потем се потсетуваше на општата мисла дека, по победата над фашизмот, партијата, според старите модели на Француската револуција што ги презедоа и осиромашија протагонистите на Октомвриската револуција, мораше да смета дека на Балканот, по петвековното отоманско владеење, класната борба ќе заврши како нешто сосем друго.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Барокната свеченост по повод човечкото преминување во непознатото обележана е со споменични градби или ликовно јасни симболи на предмети како некакви амблеми на протагонистите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во нив е овозможен увид во заборавените хиерархиски композиции по пат на архетипските и амблематски одлики на протагонистите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Со целиот циклус на митовите сврзани со Црвената глава, истиот тој Црвената глава се наоѓа во неутрална положба во однос кон останатите ликови на митот: тој не е магичен помошник, не го движи дејствието, далеку е да биде од главните протагонисти.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Туркање во кујната на неколку протагонисти во исчекување нешто да се случи имаме во Kitchen, каде Еди Сеџвик кива во текот на целиот филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во оваа секвенца, условно рече но, играниот филм се претвора во документарен, и како таков се оттргнува од контролата на протагонистите и творците.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Бидејќи годините во кои се снимани овие филмови беа во знакот на сексуалната револуција, за Ворхол, како и за поголемиот дел од протагонистите кои беа католици, правењето на овие филмови и играњето во нив беше еден вид ослободување (Ворхол, барем, што се однесува до неговиот ритуален кодекс, никогаш не се откажа од својата вера).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Така филмската уметничка пракса се претвара во религиозна соборност а филмското уметничко дело произведено во таа соборност - игра, инкарнација на чиста платонска љубов помеѓу протагонистите.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Протагонистите се приврзани на низа својствени вредности на еден клан („Сѐ додека нашиот татко беше уште во живот, семејството за нас беше истовремено и држава, и нација, и вера.”) ѝ припаѓаат на идеологијата која го одржуваше култот на една неверојатна монструозна хипостаза на божеството: Сталин.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Делез зборува за уморното, старо, забавено тело, тело што ја откажува послушноста, како единствена адекватна филмска репрезентација на тело (пример за тоа е протагонистот на филмот Париз-Тексас).
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Како оној гротескен идеал на примитивната народна педагогија - „држи се до златната средина“ - кој не само што ја осигуруваше репродукцијата на социјалниот конформизам туку секогаш одново го откриваше и количеството страв што го следеше секој акт на социјализација на поединецот, да станал општоважечко регулативно начело за сите протагонисти на општествената стварност.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Најпосле, Татко ги откри главните линии и протагонистите на Мајкината грчка врска.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Драган Вучиќ – главен протагонист во вицот со Шварценегер, пајакот и Сталоне и автор на неповторливата, непрежалената, ненадмашната и неприкосновено–најгледана забавно–музичка спрдачина „Вашите 5 минути“.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Ти си се трудел да ги бележиш настаните што се покажале како важни, дури и клучни за животот на твоето семејство (најчесто него го атрибуираш како емигрантско и балканско), но и да ги профилираш неоспорните протагонисти на тие настани: Твоите родители есенцијални, морални, егзистенцијални и (оттука) творечки, естетички вертикали на твојот свет. Не само литературен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тоа беше повеќе посакувана, принудена, отколку реална историја, во која јас бев еден од малите протагонисти.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Под густите сенки на манастирските палми, во миризливата јасминова градина, во играта на сините бранови, кои му го засилуваа чувството на живеење ја прелистуваше големата книга на животот во која беа впишани големите страници на историјата во која беше активен протагонист и во која додека беше сакаше со сите средства да си избори што повисоко место: изборената автономија, па независност од Мандес Франс и Франција, неговите историски односи и средби со своите современици - мароканскиот крал Мохамед V, саудискиот крал Фејсал, Шарл Де Гол, Тито, Ајзенхауер, Мандела, Кенијата, па дури и Франко, со кого се сретна во 1950 година...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Палестинското прашање и неговите главни протагонисти со кои ме доближи функцијата и природно требаше да ме оддалечи, стана значен дел од мојот живот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Како чавка која чува светликави предмети во своето гнездо, привлечена од нивната уникатност, тој умееше да биде добар пријател како протагонистот Чавка од еден стар југословенски филм.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Што значи да ти дојдат протагонистите во претставата и да ти кажат - „Директоре, ова не се издржува.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
