прочуе (св.)
Таа израсна под покривот на Дојчина и по нешто бргу се прочу меѓу луѓето.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А оној тогаш се прочу. Раскажуваа дека напредувал.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во тоа време Јосе Натемагото се прочу во селото како гледач.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Исплука црна семка пред себе, во чинијата с сини рабови, ненадејно да се реши на судбиснки потег, мисла од која и самиот се стресе: вака веќе не се може, селото е омацурено, му недостига власт; тогаш нека се прочуе, со крајот на попот ќе почне, еден нов, поинаков живот во кој светот ќе е почит и кон живите и кон мртвите, на татковската земја и далеку од неа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се прочуло: џинот од Кукулино бил виден со крвава брада и со конци пресно месо меѓу забите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пред неумоливата, татковинска вистина, која инаку, е општо позната, макар што тоа сѐ уште никој не го знае, бидејќи сѐ уште не се прочуло, Енценсбергер потполно занеме; делува како залутан молекул на една непријателска територија, која Србите секој момент ќе ја освојат.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Се прочу глас дека преминала, дека е упокоена, друг глас велеше дека е болна, трет глас дека некој ја силувал и ја претепал, па таа лежела во постела болна, искршена.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се прочу глас дека е жива, дека била трудна, дека сама без помош се породила.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Е па, кардаш, затоа те викав. Си се прочул со своите мелеми за изгорено.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Порано пак, овој простор од левата страна на реката, бил прочуен и пожелкуван.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Од време навреме скокаа во место цепејки го небото со вресок својствен само на нив, болно плачеа коњски, а пискотот нивни се прочу низ коријата, одекнуваше од околните ридови и повторно се гушеше некаде длабоко во нивните коњски срца.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Еден ден се прочул муабет низ селото од Мино: Сите невести беа мои, само Ленка не.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
„Партизан“ го нарекоа киното кое се прочу не толку по прикажувањето на советските воени филмови, туку по тоа што тука Захаријадис од сите источни земји собра свои поклоници и ја формира народно – ослободителната и револуционерна организација на Славомакедонците и ја нарече ИЛИНДЕН.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Таа беше Мексиканка на дваесет и седум години, згодна, сериозна, а нејзиното актерско име пред неколку години се прочу низ поголемите театри.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во Цариград тогаш живееше еден Италијанец, градител, кој изградил неколку мостови близу Цариград и по нив тој се прочул.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Земјава ќе се прочуе по мене. ќе го носи гордо моето име.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Во станот во Њујорк Јоже често идел да биде близу до другар му Фидел да пафкаат пури со американки а потоа в Белград со млади комуњарки Јоже се прочу ко курвар, пробисвет бркал и црнки од третиот свет на кенијка млада ѝ посеа семе се роди ново кумровачко племе
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
