прошетка (ж.)
И други жени, мажи, здрави, болни. Девојчињата — од уѕур, на прошетка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оти, не за бадијала мариовките велат „разбој — разбола", а „вурка прошетка".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За прошетки и забава избираше места и друштва каде сигурно знаеше дека нема да ја сретне.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Страв и трепет, мислел, јас сум страв и трепет и нека чујат за моиве прошетки по овој бел град сите луѓе од моено село, тоа е она, што можам да им порачам сега.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Полека почнуваше да ги сонува како наизлегуваат од некоја страна и како се нанижуваат по рабовите на високите сртови, оние познати врвици дивокози, една од оние нивни низи, што го пречекуваат сонцето во една таква синџиреста прошетка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сето тоа беше добро, како што беше добра и твојата прошетка низ сите соби на неговата куќа, кога откри дека тој во секоја соба веќе има по еден персиски ќилим, од оние, што ги ткаеа девојките во текстилната бригада. Тоа ти требаше да го знаеш.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога бев јас ученичка, многу сакав да одам на прошетки!“
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Во уводот, на една прошетка по старо Скопје, до Старото кале на кое се наоѓа црквата „Свети Спас“, писателот ја открива својата намера: „Тука, среде црквата, во ореов сандак, нарежан на шари, лежи еден војвода“.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Во неделите војниците во групи одеа дури далеку некаде назад во шумата, кај некое изворче, правеа прошетки и до манастирот горе во долот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тој не само што им овозможуваше прошетка преку поширок круг, туку и добивање на располагање двоглед кој им го задоволуваше љубопитството во однос на животот на непријателот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тој не можеше најдобро да спие, се будеше рано, па можеби десетина дена и повеќе практикуваше утрински прошетки низ шумата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Арслан и другите Турци направија една прошетка од едниот крај до другиот и ја измерија првата редица старци, кои заштитувајќи ги своите млади синови ќерки и внуци ги изложуваа своите голи рунтави градници и бели глави пред силникот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Повели, Јоване, еден ракија. На сабајлево убаво ќе дојдит да поткрепиме малку душите, оти доста и прошетка направивме по нивјето, — го покани пак Адем Јована, а Катето им ги подаде полните чаши.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
ЗАПИС ЗА ТРАГИТЕ Мајсторон што си потпевнува качен на скелено - не знае, егуменкана што шета низ дворон манастирски - знае, намерникот молкум сега што одминува - не знае, старецот преплашено што гледа во залезон - не знае, јаболконо што се ниша зацрвенето во дворон - не знае, и ѕвездана што сега паѓа од небеснине длабочини не знае Каде е Таа, тајно од мене што ја наслови мојава песна и со години ме остави да чекам загледан во ветрон што ја разнесува правта на нашата прошетка по земјава, каде е?
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Долго ливадите ја паметуваа нејзината прошетка по нив На прсти се поткреваа тревките за да го допрат нејзиниот фустан И жолти и бели и небесни гласови на цветови ѝ го довикуваа името И ја молеа да седне Но таа продолжи, исчезна меѓу брезите и ѕвездите...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Што призива оваа завеана трага, оваа пепел, Оваа прошетка низ камењар, низ суво билје, Што сака да каже овој јагленосан знак?
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Убавиот сонче ден, разбирливо, создава и расположение за прошетка низ овој стар холандски град, можеби, единствен, што успеал целосно да ја сочува својата стара архитектура...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Дека е така, човек може да се увери на секој чекор, по трамваите, во кината, стоковните куќи, бистроата, кафеаните, на станицата и при обична бесцелна прошетка по франкфуртските улици. Насекаде ќе чуеш наш збор.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Убаво е во Париз да се поминуваат деновите во прошетка, во разгледување на неговите знаменитости и во уживање поради тоа.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Чувствувам – ова не е мојата вообичаена утринска прошетка.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
