пругоре (прил.)
Еда, едно време, се исправи, жената и кога ја видов правугоре крената и мене косата ми се крена. Ќе ми ја турне капата, ба му ја. Еда, дувот ми излезе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Една рака сме кренале над веѓите и, по навика, со дланката над очите правиме сеница. Го управуваме погледот пругоре.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Отсега натаму на гробишта и в црква ќе се оди само по еден пат, пругоре по сокакот што ги дели Џокоските и Дамческите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Го наврте коњот на коритото, а сам тој испи, едноподруго, неколку копаничиња пресна вода, потоа се изми и преку сретселото, покрај ѕидовите Дамчески, одјава пругоре на Горник.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога стигнуваат пред првата спила, во којашто се најдува седелката на бувот, Максим, испулен спрема пругоре, миг, два, размислува од која страна да се искачи дотаму, до седелката, скришум, за да не го исплаши бувот па тој да излета.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Го извадив пиштолот и — бам, бам, бам, — трипати испукав пругоре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И, едно згазнување, ни се кренаа нозете пругоре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Море, крени ја главата нагоре, ми вели Горачинов, гледај малку и пругоре!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Акварел
Земаш вода, боја, четка
ризик, многу ризик
плус страст, вишок страст
отаде доброто и злото
еден нескротлив гест
и
зафаќаш со еден потег
цел несогледлив амбис
окно под свеста, под себеси
го повлекуваш пругоре вовреното црево
го вадиш од дното на сликата
без право на дополнителен влог
без шанса за поправен испит
или прошка
и
го овоплотуваш змејот
прекрасното чудовиште
заумната фигура!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Пред влезот во селото, лево од патот забележавме парче штица закована на дабово стебло и натпис: “Σπηλια Ζαχιαριαδης”.5 До пештерата пругоре по стрмнината води тесна патека и пред влезот во широкото плато распослано под сенките на нискостеблестите дабови, свртува лево.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Патот, што сѐ уште мириса на недамна послан асфалт, прекршуван со острите кривини, змиулесто води пругоре.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Колку ли пати пругоре и прудолу трчавме со ист чекор, во кој мораше да се слуша само едно крап-крап-крап...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Чекор в чекор, нога зад нога, виулесто пругоре се движи во мракот долгата колона.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога почна да оди пругоре, почувствува стегање во градите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Од долу, од трапот, пругоре се враќаат девојките.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
