пушта (несв.)
4 песна - „Пуштајќи го денес изутрина на волја гласот чета од стомина сврати во Стан.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Побратим ми е, не ми се пушта лесно од рака...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Стариот Циганин не пушта од рака таков лов, таков гопем крап. (Од десно се слушаат гласови.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Сега веќе не те пуштаме да мрднеш!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ништо лошо не ви чинам, аман, аман, не ви чинам! (го пушта куферчето на миндерот и ги става рацете во џебовите).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Кога ќе се апстрахира реалниот и конкретен свет, кога ќе се издели тој во празни шеми на логичките категории, и кога овие ќе се пуштаат во еден особен, од Хегел воспоставен логички ред, тогаш навистина развитокот на светот изгледа како развиток на „апсолутниот дух“.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Таман што кумот ја крева ногата да заигра и зинува да запее Антица се пушта од орото и почнувајќи од кумот та до кумата и старосватицата им бацува рака и потоа се фаќа на орото.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ВАСИЛКА: Добро ве најдов (оди кај Антица која стои понастрана и ѝ пушта рака). Ти, Антице, како си?...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
КУМОТ: (се пушта од орото). Сега веќе доста е за нас старите.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Пуштај, кучешки сину. Проклета е туѓата пот. Проклета е...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ме догледа и пискотливо ме викна додека ги ширеше рацете како да ме пушта внатре. - Ти бегај. Носиш мачка со себе.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Со кого? голтајќи ја плуканицата прашав. - Со мајка му на Исуса. Обесвестен е. Деца не пуштаат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се редат муабети за Доста, се срамнува со другите невести и моми, се пуштаа по некој и друг комплименти, некои пристојни, други пресолени, како од Мариовци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа „влезе ли свадба — држ' не пуштај", мислеше не само Пушмарко, Баба, Јашмакот, ами и Пане ситничарот, Милан куменџијата, Рампо чешларот и други чаршиузлии.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За умрените се дава на живи разни предмети и продукти да им се најде на тој век сереј — волната кога ќе се попари пушта жолта течност која се зика „сереј“ симсиле — род, потекло синдилија — кременисување од високо, паѓање, несреќен случај синдрак — синко (аугментатив од син) синија — софра, трпеза сињелко — господ кој се наоѓа на синото небо скипне — догорува оганот, скипнува сонцето, животот на човек кога умира скисна — ми се досади скопец — женски накит од сребро или бакар подресен со пари или трепки скорнам — разбудувам, дигам некого од место скубам — пасам трева слеа се — се стопи како восокот што се топи слог — нива слог сповојница — веселба по повод на новородено дете српјановец — рид над селото Витолишта сртам — висам, се врткам околу тебе срчка — види срдешница срџба — лутина ставам — се сретнав со тебе се ставив со некого, 2) Станувам од место старавински — од село Старавина стегната рака — скржав, стипца, циција стигна — роди, се породи жена стопанот — мажот, сопругот страк — парче борина странам (дрва) — редам дрва или друго нешто за товарење на добиток стрелушам — се потплашувам струнено — тканина или плетена врвца од козина суварија — турски жандар, коњаник сугарен —доцна, поназад.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Само направи врева: лошо куче залаја во дворот пуштајќи се кон портата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кон нив Луман беше безмилосен: ќе го претепаше должникот, ќе му го грабнеше детето и не му го пушташе додека не го добие она што сакаше.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Чекајте го на патот преку река. Оттаму ќе го пуштам да си оди.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А болницата сѐ почесто ме викаше и ме пушташе изморен и расеан.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Гледај сега, возбудено ми дошепна Цане, - Гледај... Гледав. Арсо се нишаше пред тапанот, пушташе некакви грлени извици, смешно подрипнуваше од нога на нога; кога го догледа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
