разбиен (прид.)
Одредот е разбиен, прашање е има ли уште некој жив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од тоа столкнување со планината денот, како усвитена и раздробена лава, се подаваше над врвовите, разбиен во најпрашинести искрички, а под неговата светлина планината стануваше челично сива и снегот под стапалките почнуваше да пршти, чкртајќи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Разбиената лани Организација почна да се созема.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ама, сонот уште повеќе ми е разбиен.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И кај се спиело кога сонот ти е разбиен, што се вели, наполно украден.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Видовитиот Дмитар-Пејко сепак знаел како изгледа она што другите не го гледаат и знаел дека од дебелата 'рскавичавост на животното се одбива семоќен ветар и паѓа врз нив разбиен во капки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Преживувањето станува неподносливо кога помислувам на лудаците кои и понатаму стојат на кормилото на разбиениот брод, на сите оние страшни, испотени балкански властољупци кои се поиграле со милиони животи.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Животот во паника ќе кидне прудолу
да провери дали сѐ уште
е тоа што мисли дека е:
заден миг на свесност
кога сѐ се претвора во блиц сеќавање
во јазик разбиен од из-без-ум-е-ност
во сублимиран естезис
оти нема време да се прераскажува
на долго и на широко
само извесна веројатност да се искаже
без надеж
дека ќе биде видено
од некого
само извесна пасија по кажувањето
- низ реч, низ слика, низ музика,
низ тело, низ плот...
само извесно насетување на вистината
според логика која оди прекутрупа
во погорниот, во вртложниот
круг на небото
кога тоа ќе се
отвори
во
екс-та-за!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во таа смисла, само по еден месец по одржувањето на Второто заседание на АВНОЈ, се одржа четничкиот конгрес во селото Ба, на 25 јануари 1944 година, во присуство на 274 делегати, меѓу кои и претставници на компромитираните и разбиени политички партии.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)